باب ۲۶: اوصاف موى پیغمبر ج
۱۵۰۸- حدیث: «أَنَسٍس قَالَ: كَانَ شَعَرُ رَسُولِ اللهِج رَجِلاً لَيْسَ بِالسَّبِطِ وَلاَ الْجَعْدِ، بَيْنَ أُذُنَيْهِ وَعَاتِقِهِ» [۲۳۸].
یعنی: «انسسگوید: موى سر پیغمبر جنه کاملاً نرم و چسبیده و نه فرو از هم جدا شده و برخاسته بود و بلندى آن به ما بین دو گوش و شانه‌اش مى‌رسید».
۱۵۰٩- حدیث: «أَنَسٍس أَنَّ النَّبِيَّج كَانَ يَضْرِبُ شَعَرُهُ مَنْكِبَيْهِ» [۲۳٩].
یعنی: «انسسگوید: موهاى سر پیغمبر جبه شانه‌هایش مى‌رسید».
[۲۳۸] أخرجه البخاري في: ٧٧ كتاب اللّباس: ۶۸ باب الجعد. [۲۳٩] أخرجه البخاري في: ٧٧ كتاب اللّباس: ۶۸ باب الحمد.