ترجمه فارسی اللؤلؤ والمرجان فیما اتفق علیه الشیخان - جلد سوم

باب ۱۵: پناه بردن به خدا از شرّ ناتوانى و سستى و غیره

۱٧۳۲ ـحدیث: «أَنَسِ بْنِ مَالِكٍس قَالَ: كَانَ نَبِيُّ اللهِج يَقُولُ: اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْعَجْزِ وَالْكَسَلِ، وَالجُبْنِ وَالْهَرَمِ وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَحْيَا وَالْمَمَاتِ» [۴۶۳].

یعنی: «انس بن مالکسگوید: پیغمبر جمى‌گفت: خداوندا! پناه مى‌آورم به تو از ناتوانى و سستى و ترس و پیرى، به تو پناه مى‌آورم از عذاب قبر، به تو پناه مى‌آورم از فتنه دنیا (و مغرور شدن به آن) و فتنه بهنگام مرگ و سوء عاقبت».

[۴۶۳] أخرجه البخاري في: ۸۰ كتاب الدّعوات: ۳۸ باب التعوّذ من فتنة المحيا والممات.