باب ۱۲: فضائل خدیجه اُمّ المؤمنینل
۱۵٧۳- حدیث: «عَلِيٍّس قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّج، يَقولُ: خَيْرُ نِسَائِهَا مَرْيَمُ ابْنَةُ عِمْرَانَ، وَخَيْرُ نِسَائِهَا خَدِيجَةُ» [۳۰۲].
یعنی: «علىسگوید: شنیدم پیغمبر جمى‌گفت: بهترین زن دنیا در زمان مریم مریم دختر عمران (مادر عیسى) است و بهترین زن امّت اسلام خدیجهلاست».
۱۵٧۴- حدیث: «أَبِي مُوسىس قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِج: كَمَلَ مِنَ الرِّجَالِ كَثِيرٌ، وَلَمْ يَكْمُلْ مِنَ النِّسَاءِ إِلاَّ آسِيَةُ امْرَأَة فِرْعَوْنَ، وَمَرْيَمُ بِنْتُ عِمْرَانَ وَإِنَّ فَضْلَ عَائِشَةَ عَلَى النسَاءِ كَفَضْلِ الثَّرِيدِ عَلَى سَائِرِ الطَّعَامِ» [۳۰۳].
یعنی: «ابو موسىسگوید: پیغمبر جگفت: مردان فراوانى به حدّ کمال انسانیت رسیده‌اند (و در تقوا و نیکوکارى به کمال مطلوب دست یافته‌اند) ولى در بین زنان جز آسیه زن فرعون و مریم دختر عمران (مادر عیسى) زن دیگرى به کمال فضیلت انسانى نرسیده است. فضیلت و برترى عایشه (امّ المؤمنین) بر سایر زنان مانند برترى آبگوشت بر سایر طعامها است».
۱۵٧۵- حدیث: «أَبِي هرَيْرَةَس قَالَ: أَتَى جِبْرِيلُ النَّبِيَّج، فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ هذِهِ خَدِيجَةُ قَدْ أَتَتْ مَعَهَا إنَاءٌ فِيهِ إِدَامٌ أَوْ طَعَامٌ أَوْ شَرَابٌ فَإِذَا هِيَ أَتَتْكَ فَاقْرَأْ عَلَيْهَا السَّلاَمَ مِنْ رَبِّهَا وَمِنِّي، وَبَشِّرْهَا بِبَيْتٍ فِي الْجنَّةِ مِنْ قَصَبٍ، لاَ صَخَبَ فِيهِ وَلاَ نَصَبَ» [۳۰۴].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: جبرئیل پیش پیغمبر جآمد، گفت: اى رسول خدا! این خدیجه است که دارد مى‌آید، و ظرفى از طعام یا شیر در دست دارد، وقتى که به نزد شما رسید سلام پروردگار و سلام مرا به او برسانید، و به او مژده بدهید که خداوند قصرى از طلا در بهشت برایش آماده کرده است که نه سروصدا و نه ناراحتى و خستگى در آن وجود دارد».
۱۵٧۶- حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ أَبِي أَوْفَىس عَنْ إِسْمَاعِيلَ، قَالَ: قلْتُ لِعَبْدِ اللهِ بْنِ أَبِي أَوْفَىس: بَشَّرَ النَّبِيُّج خَدِيجَةَ قَالَ: نَعَمْ بِبَيْتٍ مِنْ قَصَبٍ، لاَ صَخَبَ فِيهِ وَلاَ نَصَبَ» [۳۰۵].
یعنی: «اسماعیل گوید: از عبدالله بن ابى اوفىسپرسیدم: آیا پیغمبر جبه خدیجه مژده بهشت را داده است؟ گفت: آرى، مژده یک قصر طلایى را که خالى از سروصدا و ناراحتى است به او داده است».
۱۵٧٧- حدیث: «عَائِشَةَل قَالَتْ: مَا غِرْتُ عَلَى أَحَدٍ مِنْ نِسَاءِ النَّبِيِّج، مَا غِرْتُ عَلَى خَدِيجَةَ، وَمَا رَأْيْتُهَا وَلكِنْ كَانَ النَّبِيُّج يُكْثِر ذِكْرَهَا وَرُبَّمَا ذَبَحَ الشَّاةَ ثُمَّ يُقَطِّعُهَا أَعْضَاءً، ثُمَّ يَبْعَثُهَا فِي صَدَائِقِ خَدِيجَةَ؛ فَرُبَّمَا قُلْتُ لَهُ: كَأَنَّهُ لَمْ يَكنْ فِي الدُّنْيَا امْرَأَةٌ إِلاَّ خَدِيجَةُ فَيَقُولُ: إِنَّهَا كَانَتْ، وَكَانَتْ، وَكَانَ لِي مِنْهَا وَلَدٌ» [۳۰۶].
یعنی: «عایشهلگوید: حساسیت نسبت به هیچ‌یک از زنان پیغمبر جبه اندازه خدیجه نداشتم، من او را ندیده بودم ولى پیغمبر جبسیار از او یاد مى‌کرد، بعضى اوقات گوسفندى را سر مى‌برید، گوشت آن را قطعه قطعه مى‌کرد، آن را (در بین دوستان خدیجه تقسیم مى‌نمود) براى دوستان خدیجه مى‌فرستاد، گاهى به پیغمبر جمى‌گفتم: مثل اینکه در دنیا زن دیگرى جز خدیجه وجود نداشته است؟! پیغمبر جمى‌گفت: خدیجه زن بخصوصى بود، من از او اولاد داشتم».
۱۵٧۸- حدیث: «عَائِشَةَل قَالَتِ: اسْتَأْذَنَتْ هَالَةُ بِنْتُ خُوَيْلِدٍ، أُخْتُ خَدِيجَةَ، عَلَى رَسُولِ اللهِج فَعَرَف اسْتِئْذَانَ خَدِيجَةَ، فَارْتَاعَ لِذلِكَ، فَقَالَ: اللّهُمَّ هَالَة قَالَتْ: فَغِرْتُ فَقُلْتُ: مَا تَذْكُرُ مِنْ عَجُوزٍ مِنْ عَجَائِزِ قرَيْشٍ، حَمْرَاءَ الشِّدْقَيْنِ، هَلَكَتْ فِي الدَّهْرِ، قَدْ أَبْدَلَكَ اللهُ خَيْرًا مِنْهَا» [۳۰٧].
یعنی: «عایشهلگوید: هاله دختر خویلد خواهر خدیجه اجازه خواست پیش پیغمبر جبیاید، همینکه پیغمبر جصداى هاله را شنید تکان خورد، به یاد صداى خدیجه افتاد (چون صداى این دو خواهر شبیه هم بود) پیغمبر جرنگش تغییر یافت، گفت: ان‌شاء الله هاله است، من ناراحت شدم و گفتم: چیست همیشه به یاد پیرزنى از پیرزنان قریش مى‌باشید که به جز لثّه‌هاى قرمز، دندان سفیدى در دهننداشت و از پیرى مرد، خداوند عوض بهتر از او را به شما داده است؟!».
«حمراء الشِّدْقين: کسى که دو طرف دهنش به علّت نداشتن دندان قرمز باشد».
[۳۰۲] أخرجه البخاري في: ۶۰ كتاب الأنبياء: ۴۵ باب ﴿وَإِذۡ قَالَتِ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ يَٰمَرۡيَمُ إِنَّ ٱللَّهَ ٱصۡطَفَىٰكِ...﴾[آل عمران: ۴۲]. [۳۰۳] أخرجه البخاري في: ۶۰ كتاب الأنبياء: ۳۲ باب قول الله تعالى: ﴿وَضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلٗا لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ...﴾[التحريم: ۱۱]. [۳۰۴] أخرجه البخاري في: ۶۳ كتاب مناقب الأنصار: ۲۰ باب تزويج النّبيّ خديجة وفضلها. [۳۰۵] أخرجه البخاري في: ۶۳ كتاب مناقب الأنصار: ۲۰ باب تزويج النّبيّ جخديجةلوفضلها. [۳۰۶] أخرجه البخاري في: ۶۳ كتاب مناقب الأنصار: ۲۰ باب تزويج النّبيّ جخديجةلوفضلها. [۳۰٧] أخرجه البخاري في: ۶۳ كتاب مناقب الأنصار: ۲۰ باب تزويج النّبيّ جخديجهلوفضلها.