باب ۵: درباره این آیه که خداوند مى‌فرماید: «مادام که شما در بین ایشان هستى خداوند آنان را عذاب نمى‌دهد»
۱٧۸۲ ـحدیث: « أَنَسِ بْنِ مَالِكٍس قَالَ: قَالَ أَبُو جَهْلٍ: اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ هذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنَا حِجَارَةً مِنَ السَّمَاءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ فَنَزَلَتْ:﴿وَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمۡ وَأَنتَ فِيهِمۡۚ وَمَا كَانَ ٱللَّهُ مُعَذِّبَهُمۡ وَهُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ٣٣ وَمَا لَهُمۡ أَلَّا يُعَذِّبَهُمُ ٱللَّهُ وَهُمۡ يَصُدُّونَ عَنِ ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِ﴾[الأنفال: ۳۳-۳۴][۵۱۶].
یعنی: «انس بن مالکسگوید: ابو جهل گفت: خداوندا! اگر محمّد حق است، یا از آسمان ما را سنگباران کن، یا عذاب هولناک دیگرى براى ما بفرست، در این مورد آیه ۳۳ سوره انفال نازل شد که مى‌فرماید: (مادام تو در بین این مشرکین هستى خداوند آنان را به عذاب نابود کننده، عذاب نمى‌دهد، و همچنین مادام در بین ایشان کسانى باشند که از خدا طلب مغفرت کنند خداوند ایشان را عذاب نخواهد داد «و اگر به خاطر وجود شما و مؤمنین در بین آنان نبود) چه چیزى مى‌توانست جلو عذاب دادن آنان را بگیرد، در حالى که مستحق عذاب هستند، و مسلمانان را از طواف کعبه باز مى‌دارند»».
[۵۱۶] أخرجه البخاري في: ۶۵ كتاب التفسير: ۸ سورة الأنفال: ۴ باب ﴿وَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمۡ وَأَنتَ﴾[الأنفال: ۳۳].