باب ۱۰: راه رفتن به حالت تکبّر و غرور و افتخار به لباس، حرام است
۱۳۵۱- حدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس قَالَ: قَالَ أَبُو الْقَاسِمِج: بَيْنَمَا رَجُلٌ يَمْشِي فِي حُلَّةٍ تُعْجِبُهُ نَفْسُهُ، مُرَجِّلٌ جُمَّتَهُ، إِذْ خَسَفَ اللهُ بِهِ، فَهُوَ يَتَجَلْجَلُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ» [٧۳].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: پیغمبر گفت: خداوند یکى از امّت پیغمبران پیشین را در حالى که عبایى پوشیده و موهایش را شانه کرده و از لباس و قیافه خود مغرور گشته بود، در زمین فرو برد، و تا روز قیامت با اضطراب و ناراحتى در لایه‌هاى زمین فرو خواهد رفت».
[٧۳] أخرجه البخاري في: ٧٧ كتاب اللّباس: ۵ باب من جرّ ثوبه من الخيلاء.