باب ۲: لشکرى که قصد ویران کردن کعبه مى‌نماید، زمین آن را مى‌بلعد
۱۸۳۱ ـحدیث: «عَائِشَةَل قَالَتْ: قَالَ رَسُولُ اللهِج: يَغْزُو جَيْشٌ الْكَعْبَةَ، فَإِذَا كَانُوا بِبَيْدَاءَ مِنَ الأَرْضِ، يُخْسَفُ بِأَوَّلِهِمْ وَآخِرِهِمْ قَالَتْ: قُلْتُ يَا رَسُولَ اللهِ كَيْفَ يُخْسَفُ بِأَوَّلِهِمْ وَآخِرِهِمْ وَفِيهِمْ أَسْوَاقُهُمْ وَمَنْ لَيْسَ مِنْهُمْ قَالَ: يُخْسَفُ بِأَوَّلِهِمْ وَآخِرِهِمْ، ثُمَّ يُبْعَثُونَ عَلَى نِيَّاتِهِمْ» [۵۶۶].
یعنی: «عایشهلگوید: پیغمبر جفرمود: یک لشکر قصد ویران کردن کعبه را مى‌کند، وقتى به سرزمین بیداء (محلى است در بین مکه و مدینه) رسیدند، زمین تمام آن‌ها را مى‌بلعد، عایشهلگوید: گفتم: اى رسول خدا! چطور تمام ایشان غرق مى‌شوند در حالى که انسان‌هاى عادى بازارى و غیره که جزو لشکریان نیستند در بین آنان وجود دارند، پیغمبر جگفت: تمام آنان از اوّل تا به آخر غرق مى‌شوند، ولى در روز قیامت هر کس با عمل و نیت خود زنده مى‌شود (یعنى در دنیا آثار اعمال بدکاران دامن‌گیر صالحان نیز مى‌شود ولى در قیامت با هر کس برابر اعمالش رفتار مى‌شود، به همین علّت است که در شریعت اسلام از نزدیکى و رفاقت با انسان‌هاى فاسد نهى شده است)».
[۵۶۶] أخرجه البخاري في: ۳۴ كتاب البيوع: ۴٩ باب ما ذكر في الأسواق.