باب ۳۲: پیغمبر جاز ضربه‌زدن به صورت دشمن به هنگام جنگ نهى فرموده است
۱۶٧۸ ـحدیث: « أَبِي هُرَيْرَةَس عَنِ النَّبِيِّج، قَالَ: إِذَا قَاتَلَ أَحَدُكُمْ، فَلْيَجْتَنِبِ الوَجْهَ» [۴۰۸].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: پیغمبر جگفت: هرگاه با کسى جنگ کردید از زدن صورت دشمن خوددارى کنید».
(به راستى پیغمبر جرحمة للعالمین است و به فکر تأمین سعادت امّت و برطرف نمودن نیازهاى مادّى و معنوى آنان مى‌باشد، و با توجّه به اینکه زیبایى انسان در صورت او نمایان است و هر انسانى ذاتاً علاقه‌مند به زیبایى مخصوصاً زیبایى صورت است، به این نیاز روحى انسان‌ها توجّه فرموده و امّتش را از زدن صورت برادران دینى خود به هنگام جنگ و عداوت منع نموده است، تا مبادا در اثر ضربت خللى به زیبایى آن وارد شود).
[۴۰۸] أخرجه البخاري في: ۴٩ كتاب العتق: ۲۰ باب إذا ضرب العبد فليجتنب الوجه.