باب ۲: نزول رضا و رحمت خدا بر اهل بهشت و خداوند هرگز از ایشان عصبانى و ناراضى نخواهد شد
۱۸۰۲ ـحدیث: «أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّس قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِج: إِنَّ اللهَ يَقُولُ لأَهْلِ الْجَنَّةِ: يَا أَهْلَ الْجَنَّةِ يَقُولُونَ: لَبَّيْكَ، رَبَّنَا وَسَعْدَيْكَ فَيَقُولُ: هَلْ رَضِيتُمْ فَيَقُولُونَ: وَمَا لَنَا لاَ نَرْضى وَقَدْ أَعْطَيْتَنَا مَا لَمْ تُعْطِ أَحَدًا مِنْ خَلْقِكَ فَيَقُولُ: أَنَا أُعْطِيكُمْ أَفْضَلَ مِنْ ذلِكَ قَالُوا: يَا رَبِّ وَأَيُّ شَيْءٍ أَفْضَلُ مِنْ ذَلِكَ فَيَقُولُ: أُحِلُّ عَلَيْكُمْ رِضْوَانِي، فَلاَ أَسْخَطُ عَلَيْكُمْ بَعْدَهُ أَبَدًا» [۵۳٧].
یعنی: «ابو سعید خدرىسگوید: خداوند به اهل بهشت مى‌گوید: اى اهل بهشت! در جواب مى‌گویند: لبّیک ربّنا وسعدیک! (پروردگارا! آماده خدمت هستیم و شما را تعظیم مى‌کنیم) خداوند مى‌فرماید: آیا راضى هستید؟ مى‌گویند: چرا راضى نباشیم؟ نعمت‌هایى را به ما داده‌اى که به هیچ‌یک از مخلوقات نداده‌اى. خداوند مى‌فرماید: من نعمت‌هاى بهتر از این‌ها را به شما مى‌دهم، مى‌گویند: پروردگارا! چه چیزى از نعمت‌هایى که به ما داده‌اید بهتر است؟ خداوند مى‌فرماید: رضوان و رحمت خود را بر شما نازل مى‌کنم و از این ببعد هرگز از شما ناراضى نخواهم شد».
[۵۳٧] أخرجه البخاري في: ۸۱ كتاب الرّقاق: ۵۱ باب صفة الجنّة والنّار.