باب ۴۳: فضائل انصارش
۱۶۲۸- حديث: « جَابِرٍس قَالَ: نَزَلَتْ هذِهِ الآيَةُ فِينَا:﴿إِذۡ هَمَّت طَّآئِفَتَانِ مِنكُمۡ أَن تَفۡشَلَا﴾[آل عمران: ۱۲۲]. بَنِي سَلِمَةَ وَبَنِي حَارِثَةَ وَمَا أُحِبُّ أَنَّهَا لَمْ تُنْزَلْ؛ وَاللهُ يَقُولُ: ﴿وَٱللَّهُ وَلِيُّهُمَاۗ﴾» [۳۵۸].
یعنی: «جابرسگوید: این آیه: ﴿إِذۡ هَمَّت طَّآئِفَتَانِ مِنكُمۡ أَن تَفۡشَلَا﴾[آل عمران: ۱۲۲]. وقتى دو طایفه از لشکریان شما از شدّت ترس تصمیم به فرار گرفتند، ولى خداوند که ناصر و یاور ایشان است به قلب آنان نیرو بخشید و آنان را محکم و استوار در میدان جنگ ثابت نگه داشت، درباره ما دو قبیله بنى سلمه و بنى حارثه نازل شد، اگر جمله ﴿وَٱللَّهُ وَلِيُّهُمَاۗ﴾(خدا ناصر و یار ایشان است) نازل نمى‌شد، زیاد خوشحال نمى‌شدیم (چون اوّل آیه ترس و ضعف آنان را نشان مى‌دهد، ولى جمله ﴿وَٱللَّهُ وَلِيُّهُمَاۗ﴾افتخار عظیمى براى آنان محسوب مى‌شود و نصرت و یاورى خدا را براى آنان اثبات مى‌نماید)».
۱۶۲٩- حدیث: «زَيْدِ بْنِ أَرْقَمَس عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، قَالَ: حَزِنْتُ عَلَى مَنْ أُصِيبَ بِالحَرَّةِ، فَكَتَبَ إِلَيَّ زَيْدُ ابْنُ أَرْقَمَ، وَبَلَغَهُ شِدَّةُ حُزْنِي، يَذْكُرُ أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللهِج يَقُولُ: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلأَنْصَارِ، وَلأَبْنَاءِ الأَنْصَارِ» [۳۵٩].
یعنی: «انس بن مالکسگوید: براى کسانى که در واقعه حره کشته شدند بسیار ناراحت و غمگین شدم (در سال ۶۳ هجرى که اهل مدینه از بیعت یزید سر باز زدند، یزید لشکریان خود را در خارج مدینه در محلّه‌اى به نام حره جمع نمود و به ایشان دستور داد مدینه را غارت کنند، مردم را به خاک و خون بکشانند، در این واقعه عدّه‌اى فراوان از انصار کشته شدند) زید بن ارقم که از ناراحتى من باخبر شده بود نامه‌اى را براى من (که در بصره بودم) فرستاد، نوشته بود از پیغمبر جشنیدم که مى‌فرمود: خداوندا! انصار و اولاد انصار را مورد عفو و مغفرت قرار بده».
۱۶۳۰- حدیث: «أَنَسٍس قَالَ: رَأَى النَّبِيُّج النِّسَاءَ وَالصِّبْيَانَ مُقْبِلِينَ، مِنْ عُرُسٍ، فَقَامَ النَّبِيُّج مُمْثِلاً، فَقَالَ: اللَّهُمَّ أَنْتُمْ مِنْ أَحَبِّ النَّاسِ إِلَيَّ قَالَهَا ثَلاَثَ مِرَارٍ» [۳۶۰].
یعنی: «انسسگوید: پیغمبر جدید جماعتى از زن و بچه‌هاى انصار از یک مراسم عروسى بر مى‌گردند، پیغمبر جبلند شد و راست ایستاد و گفت: خداوندا! گواه باش، که شما (اى انصار) محبوب‌ترین مردم به نزد من مى‌باشید، سه‌بار این جمله را تکرار کرد».
۱۶۳۱- حدیث: «أَنَسِ بْنِ مَالِكٍس قَالَ: جَاءَتِ امْرَأَةٌ مِنَ الأَنْصَارِ إِلَى رَسُولِ اللهِج وَمَعَهَا صَبِيٌّ لَهَا فَكلَّمَهَا رَسُولُ اللهِج فَقَالَ: وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ إِنَّكُمْ أَحَبُّ النَّاسِ إِلَيَّ مَرَّتَيْنِ» [۳۶۱].
یعنی: «انس بن مالکسگوید: یک زن انصارى که پسر بچه‌اى همراه داشت پیش پیغمبر جآمد پیغمبر جبا او به گفتگو پرداخت، فرمود: قسم به کسى که جان من در دست او است شما (انصار) محبوب‌ترین مردم به نزد من مى‌باشید، و این جمله را دوبار تکرار نمود».
۱۶۳۲- حدیث: «أَنَسِ بْنِ مَالِكٍس عَنِ النَّبِيِّج، قَالَ: الأَنْصَارُ كَرِشِي وَعَيْبَتِي وَالنَّاسُ سَيَكْثُرُونَ وَيَقِلُّونَ فَاقْبَلُوا مِنْ مُحْسِنِهِمْ وَتَجَاوَزُوا عَنْ مُسِيئِهِمْ» [۳۶۲].
یعنی: «انس بن مالکسگوید: پیغمبر جفرمود: انصار به منزله خزانه و ذخیره من هستند دیگران روز به روز تعدادشان زیاد مى‌شود ولى انصار کم مى‌شوند، به نیکوکاران آنان احترام کنید، از گناهکارانشان صرف‌نظر نمایید».
[۳۵۸] أخرجه البخاري في: ۶۳ كتاب المغازي: ۱۸ باب ﴿إِذۡ هَمَّت طَّآئِفَتَانِ مِنكُمۡ أَن تَفۡشَلَا﴾[آل عمران: ۱۲۲]. [۳۵٩] أخرجه البخاري في: ۶۵ كتاب التفسير: ۶۳ سورة إذا جاءک المنافقون: ۶ باب قوله: ﴿هُمُ ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنفِقُواْ عَلَىٰ مَنۡ عِندَ رَسُولِ ٱللَّهِ حَتَّىٰ يَنفَضُّواْۗ...﴾[المنافقون: ٧]. [۳۶۰] أخرجه البخاري في: ۶۳ كتاب مناقب الأنصار: ۵ باب قول النّبيّ جللأنصار: «أنتم أحب النّاس اليّ». [۳۶۱] أخرجه البخاري في: ۶۳ كتاب مناقب الأنصار: ۵ باب قول النّبيّ جللأنصار: «أنتم أحب النّاس اليّ». [۳۶۲] أخرجه البخاري في: ۶۳ كتاب مناقب الأنصار: ۱۱ باب قول النّبيّ ج: «اقبلوا من محسنهم».