برادران و خواهران فاروقس
۱ـ زید برادر فاروق س: فاروقسفقط یک برادر پدری که نامش زید بود [۳۰۸۶]، و سنش از فاروقسبیشتر و قبل از او مسلمان شده بود دارای قامتی بسیار بلند و رنگش گندمی و پیامبر جعقد برادری او را با معن بن عدی اعلام کرده بود که هر دو در جنگ یمامه به شهادت رسیدند [۳۰۸۷]، زید در غزوه بدر و احد و خندق و کلیه غزوه‌ها در رکاب پیامبر جبود و برای غزوه بدر عمرسو زید تنها یک زره داشتند که هر یک اصرار می‌کرد دیگری آن را بپوشد [۳۰۸۸]، و در زمان خلاف ابوبکر صدیقسدر جنگ یمامه و در سال دوازده هجری پرچم‌دار سپاه اسلام [۳۰۸۹]بود و در شدت جنگ در حالی که شمشیری در دست و مرتد معروف و جمع کثیری از کفار را به قتل رسانیده بود و با شور و حماسه و بی‌باکی هم چنان در قلب سپاه کفار پیش می‌رفت ناگاه با ضربت شمشیر یکی از کفار به نام (ابومریم حنفی [۳۰۹۰]به درجه شهادت نائل گردید فاروقساز خبر شهادت زید بسیار متأثر گردید و با حالتی از تالم شدید می‌گفت: «هرگاه نسیمی می‌وزد بوی محبت زید را از آن استشمام می‌کنم و هم چنین زید به وسیله دو امر بسیار مهم بر من برتری پیدا کرد، یکی این که قبل از من به دین اسلام تشرف یافت و دیگر این که قبل از من در راه خدا شهید گردید [۳۰۹۱](و مَتَمّم بن نُوَیره) روزی به نزد فاروقسآمد و اشعاری که در مرثیه برادر خودش سروده بود برای فاروقسخواند و فاروقسکه به یاد شهادت زید افتاده بود در یک حالتی از گریه و زاری گفت: «ای کاش من هم می‌دانستم شعر بگویم تا اشعاری در مرثیه برادرم زید می‌گفتم» متمم گفت: «اگر برادر من مثل برادر تو در جنگ یمامه به شهادت می‌رسید هرگز برایش نمی‌گریستم [۳۰۹۲]» فاروقساز این سخن صبوری یافت و گفت: هیچ حرف و سخنی به اندازه این سخن [۳۰۹۳]قلب مرا صبوری و تسکین نداده است. به نظر جمعی، فاروقسیک برادر مادری نیز داشته به نام (عثمان بن حکیم) ولی به نظر اکثر مورخین عثمان [۳۰۹۴]برادر مادری زید بوده است.
[۳۰۸۶]ـ الاصابه، ج۱، ص۵۶۵ و ۵۲۱، به نقل اخبار عمر، ص۴۰۲ و ۴۰۳. [۳۰۸۷]ـ همان [۳۰۸۸]ـ همان [۳۰۸۹]ـ الاصابه، ج۱، ص۵۶۵ و ۵۲۱، به نقل اخبار عمر، ص۴۰۳ و ۴۰۴. توجه: در برخی از تواریخ لقب ابومریم قاتل زید (سلولی) نوشته شده از جمله عبقریات، عقاد، ص۵۵۸ و البیان و التبیین به نقل همان مرجع سابق یعنی اخبار عمر، ص۲۸۳. [۳۰۹۰]ـ همان [۳۰۹۱]ـ همان [۳۰۹۲]ـ همان [۳۰۹۳]ـ اخبار عمر، ص۴۰۴. [۳۰۹۴]ـ الاصابه، ج۲، ص۴۵۹، به نقل اخبار عمر، ص۴۰۵.