۷- فاروق مسجد پیامبر را توسعه می‌دهد
فاروق احساس کرد که مسجد پیامبر گنجایش انبوه مسلمانانی را که بعد از حج یا در اوقات دیگر به مدینه می‌آیند ندارد و تصمیم گرفت آن را توسعه دهد و تمام خانه‌های اطراف مسجد را، به استثنای خانه‌های امهات‌المومنین، به قیمت روز خریداری کرده و به صحن مسجد اضافه نمود و جز عباس عمومی پیامبر کسی از تحویل دادن خانه خویش خودداری نکرد و عباس نیز بعد از ارجاع مسئله به محکمه و صدور حکم قاضی (اُبَی بن کعب) به نفع او، خانه خود را مجاناً و با طیب خاطر به مسجد بخشید و در اختیار فاروق قرار داد.
فاروق در توستعه و تجدید بنای مسجد پیامبر بر طول آن چهل ذراع و بر عرض آن بیست ذراع افزود و در عین اینکه سادگی نخستین او را رعایت کرد و ستون‌ها و تیره‌ها از چوب و دیوارها از گل و سنگ بود درجهت نظافت آن و رفاه آسایش مسلمانان به اقدامات زیر مبادرت نمود:
۱ ـ نور و روشنایی مسجد را در شب‌ها تامین و تمیم‌داری [۲۰۵۷]را مامور روشن کردن چراغ‌ها نمود (قبلاً در شب‌ها روشنایی نداشت) و همچنین خوشبو کردن مسجد را در روزهای جمعه مرسوم و به موذن [۲۰۵۸]دستور داد روزهای جمعه به خور را در منقل‌ها بسوزانند.
۲ ـ درگوشه‌ای از مسجد سکویی ساخت که (صُفُه [۲۰۵۹]نامیده می‌شد و دستور داد کسانی که خارج از ساعتهیا عبادت و نماز به خاطر مسائل اجتماعی و بحث‌های خصوصی در مسجد می‌مانند (مثلاً برای شعر و قصه‌ها [۲۰۶۰]و مسائل شخصی) بر این سکو بنشینند و خشوع نمازگزاران را به هم نزنند.
۳ ـ صحن مسجد را با بوریا پوشانید تا هنگام نماز خاک و سنگریزه با دشت و پا و پیشانی نمازگزاران برداشته نشود (قبلاً کف مسجد را سنگریزه‌ها پوشانیده بود).
[۲۰۵۷] الفاروق شبلی نعمانی،ج۲، ص۱۷۴. [۲۰۵۸] الفاروق شبلی نعمانی،ج۲، ص۱۷۴. [۲۰۵۹] مرجع سابق [۲۰۶۰] مرجع سابق