جنگ خونین جلولا
به سعد فرمانده کل سپاه اسلام در جبهه شرق، گزارش رسیده که تمام سپاهیان فراری مداین در جولا [۱۰۶۸]در سی و هشت کیلومتری مداین و زیر فرمان مهران رازی، علیه سپاه اسلام جبهه تازهای را تشکیل دادهاند، سعد پس از کسب تکلیلف از امیرالمؤمنینس، هاشم بن عتبه و قعقاع را در رأس دوازده هزار نفر به سوی جلولا اعزام میدارد و وقتی سپاه به جلولا میرسد میبیند که خندق عمیق و طولانی را حفر کرده و در تمام طول آن سیمهای خاردار کشیده [۱۰۶۹]و در پشت این خندق کمین گرفتهاند و یزدگرد در پشت جبهه در حُلْوان (قصر شیرین) ستاد فرماندهی را تشکیل داده و نیروهای امدادی و تازه نفس را همراه خواربار و تجهیزات جنگی به این جبهه میکشاند، سپاه اسلام به علت عمق خندق امکان حمله به شهر را ندارد و هشتاد [۱۰۷۰]آن را محاصره میکند ناگاه روزی عدهای از سپاهیان ایران در نزدیکی خندق اختلاف شدیدی با هم پیدا میکنند و به قتل و کشتار یکدیگر میپردازند و این قدر لاشه اسبان و سواران را به خندق میاندازند که سپاه تحت فرمان قعقاع به آسانی میتواند [۱۰۷۱]بر روی لاشهها عبور و به سپاه مهران حمله کند و نیروهای تحت فرمان هاشم نیز خود را به صحنه میرسانند و ساعتها در بین جنگاوران ایران و دلیرمردان مسلمان جنگ خونین به شدت ادامه مییابد و مسلمانان ناچار نماز ظهر را به اشاره انجام میدهند [۱۰۷۲]و در ساعتهای آخر روز با غرش قعقاع و هاشم و برق شمشیر جنگاوران اسلام، چنان باران مرگی بر سپاه ایران میبارد که یکصد هزار [۱۰۷۳]لاشه بیجان و نیمجان بر زمین میافتد و بقیه سپاه سراسیمه و وحشتزده به هر سو فرار کرده [۱۰۷۴]و در دام سیمهای خاردار میافتند، و نام جلولا را در تاریخ شکستهای حیرتانگیز و معلول اختلافات داخلی جاویدان نمودند.
[۱۰۶۸]ـ جلولاء: بخشی است از بخشهای سواد عراق در راه خراسان و فاصله آن با خانقین هفت فرسخ است، معجم البلدان یاقوت حموی. [۱۰۶۹]ـ البدایه و النهایه، ج۷، ص۶۹ و الکامل، ج۲، ص۵۲۰. [۱۰۷۰]ـ همان [۱۰۷۱]ـ الفتوحات الاسلامیه، ص۱۲۷ و الکامل، ج۲، ص۵۲۰، اما در البدایه و النهایه بحث از این اختلاف نشده و به جای آن گفته شده که جنگ در بین طرفین به حدی شدید گردید که تبرها و نیزهها به پایان رسیدند و طرفین فقط با شمشیر و تبرزین میجنگیدند و قعقاع فتح را به دست آورد. [۱۰۷۲]ـ البدایه و النهایه، ج۷، ص۲۹. [۱۰۷۳]ـ الکامل، ج۲، ص۵۲۱ و البدایه و النهایه، ج۷، ص۷۰. [۱۰۷۴]ـ الاخبار الطوال، دینوری، ص۱۲۸.