فصل چهاردهم: نوع حكومت و سیستم اقتصادی فاروق
در فصلهای سابق، اوج مهارت و نبوغ فاروق اعظم را در مسایل نظامی و طرح تاکتیکهای جنگی به خوبی نظاره کردیم و مشاهده نمودیم که این نابغه رادمرد جنگهای رهایی بخش اسلام، در رأس یک سپاه [۱۸۶۱]سیهزار نفری از مسلمانان، که کمتر از [۱۸۶۲]پادگان یک شهر از شهرهای بیشمار ایران و روم بود و آلات جنگی این سپاه، پیکانهایی بود که بر سر نی فرو میبردند و شمشیرهایی که با کهنه و طناب به کمر میبستند [۱۸۶۳]توانست در عرض کمتر از ده سال دو ارتش چند صدهزارنفری ایران و روم راکه با تازهترین اسلحه روز و با نیروهای زرهی و حلقههای فیل جنگی نیز مجهز بودند؛ از پای درآورد و توانست سپاه سی هزار نفری مسلمانان را به یک ارتش سیصدهزار نفری و مسلح به تازهترین اسلحههای زمان، مبدل نماید، و به شکل بزرگترین قدرت روزگار، در جهت ابلاغ فرامین قرآن یک چنین قدرت بزرگی را برفراز بلندترین قله تاریخ به رژه و نمایش درآورد و توانست در برابر پرچمی که بر سینه آسیای صغیر [۱۸۶۴]برافراشته بود، پرچمی را بر کرانههای رود جیحون [۱۸۶۵]به اهتزاز درآورد و از کرانههای دریای خزر [۱۸۶۶]تا کرانهها یاقیانوس هند [۱۸۶۷]را زیر پرچم اسلام قرار دهد و بالاخره در عرض و طول جهان بر دو قاره عظیم (آسیا و افریقا) مسلط و جهانی به وسعت قارهها را حوزه اجرای احکام قرآن و پیاده کردن قوانین اسلامی نماید، و در فصلهای آینده نیز اوجه نبوغ و مهارت فاروق را در اداره یک حکومت اسلام و تشکیل شوراهای سه گانه و مدیریت اقتصادی، و تاسیس دبیرخانهها و سازماندهی ادارات گوناگون و گسترش عدالت فردی و اجتماعی، نظاره خواهیم کرد و به خوبی میبینیم که دین آسمانی اسلام، در دو قاره عظیم جهان، چطور آزمایش جهانی بودن خود را بر کرسی ثبوت نشانید، اما قبل از بیان این مسایل،
[۱۸۶۱] جرجی زیدان، ج ۱، ص ۱۷۱. [۱۸۶۲] جرجی زیدان، ج ۱، ص ۵۶. [۱۸۶۳] مرجع سابق [۱۸۶۴] در کتاب اشتراکیه عمر، محمود شبلی، جهان اسلام را در عصر فاروق چنین بیان کرده است شرقاً تا بحر قزوین، غرباً تاالجزایر، جنوباً بلاد نوبه، شمالاً ترکیه. سپس میگوید: یعنی تمام جهان عربی به علاوه ایران و افغانستان به ج ۱، ص ۱۷۳ و ۱۷۴. [۱۸۶۵] در کتاب اشتراکیه عمر، محمود شبلی، جهان اسلام را در عصر فاروق چنین بیان کرده است شرقاً تا بحر قزوین، غرباً تاالجزایر، جنوباً بلاد نوبه، شمالاً ترکیه. سپس میگوید: یعنی تمام جهان عربی به علاوه ایران و افغانستان به ج ۱، ص ۱۷۳ و ۱۷۴. [۱۸۶۶] مرجع سابق [۱۸۶۷] مرجع سابق