زندگانی ابوبکر صدیق رضی الله عنه

سپاه خالدسبرای فتح عراق:

خالد از ابوبکرسدرخواست کمک کرد و ابوبکر قعقاع بن عمرو تمیمی را به کمک او فرستاد. مردم از این کار تعجب کردند و گفتند: آیا فرماندهی را که سپاهش متفرق شده با یک نفر کمک می‌کنی!! ابوبکر در جواب آنان گفت: سپاهی که نظیر این مرد در آن باشد شکست نخواهد خورد! و هنگامی که عیاض را با اعزام عبد بن عوف حمیری [۱٧]کمک کرد نیز جوابش در مقابل سؤال تعجب‌آمیز مردم همین بود. وقتی قعقاع را به کمک خالد فرستاد به او چنین نوشت: سپاهیانت را از کسانی که با مرتدین جنگیدند و نیز از کسانی که پس از رسول خدا [۱۸]بر دین خود ثابت ماندند تشکیل بده. خالد پس از بازگشت به تنظیم قشون خود پرداخت و هشت هزار نفر از ربیعه و مضر را آماده کارزار کرد که با دوهزار نفر سپاهیان خود او تعداد کل سپاهش به ده هزار نفر رسید و با این ده هزار نفر به سوی عراق حرکت کرد، چون به عراق رسید به سپاه امرای مسلمین که هشت هزار نفر بودند و مثنی در رأس آنان قرارداشت ملحق شد. فرمان ابوبکرسبه خالد این بود که پس از ورود به عراق حمله را از ابله در خلیج فارس شروع کند. ابله مرزی بود که مال التجاره از آنجا به هند و سند صادر و از آن دو نیز به عراق وارد می‌شد. روایت‌کنندگان اختلاف نظر دارند در اینکه آیا مسلمانان در این جنگ ابله را فتح کرده و سپس در زمان عمر بن خطاب مجدداً بازگشته و آن را از فرس پس گرفته‌اند، یا اینکه آن را فقط در زمان عمر فتح کرده‌اند؟ ولی همه روایت‌کنندگان بر این اجماع کرده‌اند که اولین غازیان عراق غازیان حفیر بودهاند [۱٩].

[۱٧] کامل ابن اثیر: «عبد بن غوث». [۱۸] ازدی نامه ابوبکرسرا که به خالد نوشته تا به عراق برود نقل کرده، این نامه خطاب به خالد و همراهان او از مهاجر و انصار و تابعین صادر شده و در آن پس از سپاس خدا و ثنای رسول و نصیحت مردم به اطاعت از اوامر خدا چنین آمده است: «به خالد بن ولید دستور دادم که به عراق برود و تا دستور ثانوی آنجا را ترک کند، با او بروید و در این کار سستی به خرج مدهید، زیرا این راهی است که خداوند به کسانی که در این راه حسن نیت و رغبت به کار خیر داشته باشند پاداش بزرگ عطا می‌کند. وقتی به عراق وارد شدید در آنجا بمانید تا دستور من به شما ابلاغ شود. خداوند کارهای دنیا و آخرت ما و شما را کفایت کند! سلام و رحمت خدا بر شما باد». طبری و ابن خلدون و ابن اثیر این نامه را نقل کرده‌اند. [۱٩] طبری و ابن اثیر این اختلاف را در مورد ابله ذکر می‌کنند. ازدی در فتوحات شام می‌نویسد که سوید بن قطبه ذهلی با اهل ابله جنگ کرد و آنان در برابر او مقاومت کردند، چون خالد به عراق رسید به سوی او رفت و هردو توافق کردند بر اینکه خالد به رفتن به سوی مثنی تظاهر نموده سپس در تاریک شب بازگشته به کمک سوید بشتابد. سپاه فارس در ابله که ابن قطبه را تنها دید خیال کرد می‌تواند از عهده ابن قطبه برآید سحرگاه به سوی او هجوم برد، ناگهان با خالد مصادف شدند و خالد آنان را به بدترین وضعی شکست داد. و نظیر این روایت در فتوح البلدان بلاذری نیز آمده است.