زندگانی ابوبکر صدیق رضی الله عنه

اذینه بن السمیذع در رأس عرب شام:

در آن هنگام که جذیمه الوضاح بر اعراب عراق حکومت می‌کرد، اذینه بن السمیذع در رأس عرب شام قرار داشت، در این موقع شاپور پادشاه فارس بود و فیلیپ امپراطور روم.

اهل شام به سبب قساوت فیلیپ بر او شوریدند. شاپور این فرصت را غنیمت شمرده به صوب شام حرکت کرد و سپاه روم را شکست داد. در این موقع جذیمه پیمان خود را با حکومت روم نقض کرد و به فارس پیوست و تصور کرد که در سایه شاپور در شام مانند جذیمه در عراق دارای اقتدار خواهد شد. تا اینکه والرین به جای فیلیپ امپراطور روم شد و شخصاً به شام رفت و سپاه شاپور را شکست داده و او را به فارس عقب نشاند. در این هنگام اذینه مجدداً به خدمت روم درآمد. تا اینکه دوباره دور روزگار به ضرر والرین چرخید و مجدداً اذینه خواست که به شاپور ملحق شود، شاپور دست رد بر سینه او گذاشت پس از غدری که از او دیده بود و اذینه برای حفظ حیات و قدرت خود چاره‌ای ندید جز اینکه شخصاً در رأس عرب شام برای جنگ با فارس حرکت کند. اقبال او را یاری کرد و بر فارس غالب شد و سپاه خود را به سوی مداین راند. بدین سبب اعتبار او در نزد روم فزونی گرفت و در جنگ با فارس صاحب «تیر برنده» [۱۲]شد، به طوری که پس از این واقعه بار دیگر نیز بر آنان غلبه یافت.

پس از اذینه فرزندان او و از جمله زباء حکومت کردند، جذیمه نسبت به او ابراز عشق کرد و از او خواست تا به عقد ازدواجش درآید سپس او را کشت، به مکافات این کار عمرو بن عدی و قصیر ابن عمرو به سوی او رفتند، زباء به دست خود، خود را کشت تا به دست عمرو کشته نشود. با کشته‌شدن او دوران حکومت سمیذع در شام پایان گرفت. پس از آن غسانی‌ها که از فرزندان جفنه بن سمیذع بودند بر ملک شام حکومت راندند، پس از مدت کوتاهی جماعتی از بنی نصر که در عراق امارت داشتند کوشیدند که حکومت شام را نیز در دست بگیرند، ولی سعی آنان به جایی نرسید.

[۱۲] قدح معلی: اصطلاح یک نوع قمار است که در آن هفت تیر به کار رود و هرکس تیر هفتم را که آن را «قدح معلی» نامند صاحب شد بازی را برده است.