شکست‌خوردگان به طلیحه و بنی اسد پناه بردند:
هرگز! قدرت، آنان را به سوی گناه سوق داد و غرور آنان را نسبت به خدا بی‌اعتنا کرد، و این مَثَل در بارۀ آنان مصداق پیدا کرد: عناد ایجاد کفر می‌کند. به همین سبب از مساکن خود جلای وطن کرده و به طلیحه بن خویلد در بنی اسد که ادعای پیغمبری می‌کرد پناه آورده و نسبت به نعمت اسلام که خداوند به آنان عطا کرده بود کفران نعمت کردند. مسلمانانی هم که در بین آنان بودند و بر دین خود ثابت مانده بودند نتوانستند در مقابل عناد و کفران مقاومت کنند، آنان نیز برخلاف میل همراه منهزمین به راه افتادند. پیوستن این متمردین، قدرت طلیحه و مسیلمه را فزونی بخشید و روح تمرد در یمن را تقویت کرد. به همین سبب ابوبکرستصمیم گرفت در همان موقعیت اول خود باقی مانده و با آنان بجنگد تا امر پروردگار تمام شود. اگر این قبایل به حکم عقل و منطق گوش فرا می‌دادند، این کارشان در تزلزل عزم طلیحه و نظایر او مؤثر می‌شد و شبه جزیره به زیر سایه صلح و اسلام درمی‌آمد.