خالد بن ولیدساز عراق به شام فراخوانده میشود:
هیچکدام از حاضران به رأی خلیفه اعتراض نکرد، موقعیت شام چنان در مضیقه قرار گرفته بود که همگان از تحمل تبعات آن تردید نشان دادند و شاید بعضی از آنان خواسته باشند با قراردادن خالد در برابر این موقعیت دقیق و خطرناک از عظمت و کبریای او پس از پیروزیهای پی در پیش در جنگهای رده و رسیدنش به ذروهف فتح و پیروزی در فتح عراق بکاهند. ابوبکر به خالد در حیره نامهای نوشت که در آن میگوید: «برو تا به جماعات مسلمین در یرموک ملحق شوی، مسلمانان به تنگ آمده و عرصه را بر دشمن نیز تنگ کردهاند. مبادا کاری را که کردی تکرار کنی، شک نیست که هیچکس مانند تو نمیتواند دشمنانش را در سختی و مضیقه بیندازد و هیچکس نیز مانند تو نمیتواند دوستانش را از تنگی و سختی و مشکلات برهاند. نیت و اقدام تو مشکلات را بر تو آسان میسازد. کار مسلمانان را تمام کن که خداوند کار تو را تمام کند. عجب و تکبر را به خود راه مده ورنه ناکام میشوی و زیان خواهی دید. مبادا به عمل خود افتخار کنی، منت نهادن خاص خداوند بزرگ است و اوست صاحب پاداش».