حکمی که فرزندان ما در باره ما و عصر ابوبکرسصادر میکنند:
در آن روز فرزندان ما از آن جهان سعادتمند خود به عالم امروزی ما که در صفحات تاریخ قرون گذشته پیچیده شده و ما را نیز با خود در لفافه تاریخ پیچانده مینگرند.
آیا تصور میکنی که آنان با دلسوزی و تأسف در باره ما صحبت میکنند و خواهند گفت که: این پدران ما به حکم غرایز و شهوات چه بدبختیها تحمل کردهاند، آیا به این شهوات و غرایز ما میخندند و از اینکه مردم به این شهوات و غرایز تسلیم شدهاند پوزخند میزنند؟! یا اینکه به نظر انصاف به ما مینگرند و ضمیر پخته طبیعتاً منصف است، آیا تصور میکنند که غرایز و شهوات و دردها و فداکاریهای ما سبب شده که آنان از نعمت صلح و سعادت برخوردار گردند؟! ما آنان را منصف میپنداریم و خیال میکنیم، هرگاه نظرشان در خلال قرون گذشته به عهد ابوبکر و کارهای بزرگی که در مدت کم خلافتش صورت گرفته بیفتد خواهند گفت: خداوند رحمت کند ابوبکر یار غار و دوست برگزیده رسول خدا را!
در بدن ضعیف و در ایمان قوی بود. و با نیروی این ایمان بود که عالم را به راه راست سوق داد به راهی که درفش حق را در آن برافراشت و کلمه حق را در آن تثبیت نمود. ﴿كَلِمَةٗ طَيِّبَةٗ كَشَجَرَةٖ طَيِّبَةٍ أَصۡلُهَا ثَابِتٞ وَفَرۡعُهَا فِي ٱلسَّمَآءِ ٢٤ تُؤۡتِيٓ أُكُلَهَا كُلَّ حِينِۢ بِإِذۡنِ رَبِّهَا﴾[إبراهیم: ۲۴] «کلمه طیبه مانند درخت طبیه است، ریشهاش در زمین ثابت و شاخهاش در آسمان است، میوههایش را با اجازه حق هر زمان در اختیار میگذارد». و کسانی که با ایمان برای تثبیت کلمه حق مجاهدت میورزند در نزد خداوند پاداش صدیقان دارند. حقیقتاً سخنان فرزندان ما در آن روز همین خواهد بود. سخن تاریخ منصف نیز همین است. ما امروز چنین میگوییم و پس از ما نیز انسانیهای دیگر چنین خواهند گفت. کیست که بهتر از کسی سخن بگوید که حق را حجت خود قرار داده و هدف غایی او انصاف است!