فداکاری روم در جنگ:
سپاهیان روم می‌جنگیدند و از مرگ باکی نداشتند، با سرعت می‌تاختند هرکس را از مسلمانان که به دست‌شان می‌افتاد می‌کشتند، لذا میدان جنگ در جنب و جوش بود و این جنب و جوش در تمام طول روز ادامه یافت.
عکرمه و کسانی که با او بر مرگ بیعت کرده بودند ایستادگی کردند و هیچکدام حتی به اندازه یک مورچه عقب‌نشینی نکردند، چه آنان روح خود را تقدیم خدا کرده بودند، به این سبب تنور جنگ را از اول تا به آخر گرم نگاه داشتند. چون آفتاب غروب کرد قوای روم رو به سستی گذاشت و آثار خستگی بر روی سواران‌شان ظاهر شد، خالد دید که آنان راه فرار می‌جویند. اما پشت سرشان گودال عمیقی است و در جلوشان مسلمانان و راهی برای گریز ندارند.