آغاز فتنه عنسی:
اسود کاهنی بود در جنوب یمن، او شعبدهبازی بود که فنونی از این رشته میدانست و مردم را با بیاناتش فریب میداد. اظهار و ادعای نبوت کرد و خود را رحمن یمن لقب داد یعنی کسی که به نام خدا سخن میگوید، همانگونه که مسیلمه نیز خودش را رحمن یمامه لقب داد. او تصور میکرد که شیطانی دارد که او بر همه چیز آگاه میکند و بر همه اقدامات دشمنانش نیز او را مطلع میسازد. در غار خبان از بلاد مدحج اقامت داشت. جماعت زیادی از عوام فریب سخنان او را خورده به او تمایل پیدا کردند و فریب سخنان شیطانِ تصوری او را خوردند.
اسود در رأس این جماعت مریدان پس از اینکه فتنه خود را اعلام کرد به سوی نجران حرکت کرد و خالد بن سعید و عمرو بن حزم، امیران مسلمانان را از آنجا فراری ساخت. جماعتی از مردم نجران که از پیروزی او خوشحال شدند همراه او شدند. و به اتفاق به سوی صنعاء پیش رفتند و شهر بن بازان حاکم آنجا را کشته و قشونش را فراری ساختند. در این میان مسلمانان مقیم صنعاء که در رأس آنان معاذ ابن جبل قرار داشت فرار کردند و در مدینه به خالد بن سعید و عمر بن حزم ملحق شدند. اسود پیروز شد و تمام یمن تحت نفوذ او قرار گرفت. مردم تسلیم امر و رأی او شدند. شهرنشینان و بادیهنشینان بین صحرای حضرموت تا طائف و بحرین و احساء تا عدن به زیر حکم او درآمدند.