شمار سپاهیانی که از عراق با خالد آمدند:
بعضی از مؤلفین که این روایت را قبول دارند سعی دارند جهاتی را که از اقتضای عقل به دور است از آن نفی کنند. در تعداد سپاهیانی که خالد با خود از عراق آورده نیز اختلاف هست، بعضی گفتهاند: نه هزار و بعضی دیگر شش هزار. عده دیگر آن را هشتصد یا ششصد یا پانصد نفر قلمداد کردهاند. صاحبان روایت اول متذکر میشوند که خالد با نصف سپاه عراق در اجرای امر ابوبکر به شام رفت و این سپاه قریب هیجده هزار نفر بوده است. اما کسانی که معتقدند این سپاه از هزار نفر کمتر بوده برای تأیید رأی خود متذکر میشوند که مقصود از آمدن خالد به شام به خاطر نبوغ فرماندهی و رهبری او بوده و سپاهیانی که رودرروی روم ایستاده بودند کم نبودهاند و از مدینه نیز لاینقطع کمک به آنان میرسید. مقصود از آمدن خالد با سپاه کم این بود که کثرت تعداد از سرعت و فوریت کمک به مسلمانان که خلیفه آنان را نیازمند کمک او دانسته بود نکاهد. بعضیها حدوسط این دو روایت را ذکر کرده و گفتهاند که: خالد با نصف سپاه خود از عراق حرکت کرد. ولی پس از اینکه به قراقر رسید و تصمیم به عبور از بیابان گرفت فقط با چند صد نفر حرکت کرد و بقیه سپاه راه خود را در وادی سرحان ادامه داد تا در بصری به سپاه مسلمانان ملحق شد. این رأی محال نیست هرچند بدان اعتراض شده که ترس خالد از اینکه مبادا با سپاه روم روبرو شود و دیگری با آنان او را از کمک سریع به مسلمین بازدارد او را مورد انتقام و سرزنش قرار میدهد که با وجود این پرهیز از درگیری چگونه قسمت عمده سپاه خود را به کاری گماشته که خود و همراهانش با آن موافق نبودند.