مقام و موقعیت فارس و روم در جهان آن روز:
دو امپراطوری بزرگ بودند که یکی از آن دو مظهر تمدن و عقاید و نظم و قانون و فنون و دانش و طرز تفکر غرب بود. و دیگری معرف تمدن و عقاید و نظم و قانون و فنون و دانش و طرز تفکر شرق بود. روم نمایانگر مدنیت لاتین و یونان و فینیقیها و فراعنه، و فارس تمدن ایران و هند و مذاهب شرق دور را جمعاً معرفی میکرد. امپراطوری روم از وسط اروپا بلکه از غرب دور آن تا شرق دریای روم امتداد داشت، سپس از آنجا عبور کرده به بادیه شام منتهی میشد. امپراطوری فارس از وسط آسیا بلکه شرق دور آن ملتقای دجله و فرات امتداد یافته، سپس از آنجا عبور کرده به بادیه شام منتهی میشد. در بادیه شام دو تمدن قدیم شرق و غرب به هم میرسیدند که در بین آنها صحرای خشک بیآب و علفی قرار داشت که فقط قبایلی که از شبه جزیره جدا شده در اطراف آن میگردند و سپس به روم یا فرس جایی که بهتر بتوانند زندگی کنند میروند و در آنجا سکونت اختیار میکنند، همانگونه که سابقاً در اطراف شبه جزیره میگشتند و در جایی که چراگاه بهتری داشت سکونت اختیار میکردند. این دو امپراطوری در جنگ و زد و خورد بودند و قدرت و عظمتشان چشم جهانیان را خیره ساخته بود و مرور زمان از درجه این شدت و حدت نمیکاست و جز جنگ وسیلهای برای ارضای حس جاهطلبی خود و برخورداری کامل از نعمتهای دنیا نمییافتند.