٣- ایمان به غیب در خبر انسان صادق محصور است
همانا مسائلی که محسوس و قابل تجربه نیستند و مقدماتی عقلی هم وجود ندارند تا عقل به وسیلهی آنها به شناخت کنه و حقیقت آنها برسد، در چنین مسائلی مصدر علم به آنها فقط از راه خبر انسان صادق که به وسیله معجزاتی که از دانندهی غیب و آفرینندهی هستی و مخلوقات به مردم رسیده تأییده شده است.
پس هر غیبی که خدا و پیغمبر ج بدان خبر داده باشند، بدون هیچ کم و زیادی بدان ایمان میآوریم.
یکی از مسائلی که مورد نهی قرار گرفته، بحث کردن دربارهی امور غیبی است که شریعت ایمان به آنها را واجب کرده اما کیفیتشان را بیان نکرده است. برخی از این امور در عالم محسوسات، نمونهای عینی ندارد مانند سؤال کردن دربارهی وقت قیامت، روح، مدت عمر امت اسلام و دیگر مسائلی که جز نقل صرف، علم بدانها ممکن نیست. این گونه مسائل واجب است که بدون هیچ بحثی بدانها ایمان آورد.