اهل سنت از نص صحیح عدول نمیکنند
طریقه اهل سنت این است که از نص صحیح عدول نکنند و با دلیل عقلی یا قول فلانی با نص معارضه نکنند؛ همچنان که طحاوی بدان اشاره کرده و همانطور که بخاری / میگوید: از حمیدی شنیدم که میگفت: ما نزد شافعی / بودیم، مردی پیش او آمد و راجع به مسألهای از او سؤال کرد. شافعی گفت: رسول خدا ج در آن چنین فیصله نموده،. آن مرد برای امام شافعی گفت: تو در این مورد چه میگوئی؟ امام شافعی گفت: سبحان الله! آیا گمان میکنی من در کلیسا هستم؟ آیا گمان میکنی من از اهل معابد یهود میباشم؟ آیا فکر میکنی من زنار بستهام! من برای تو میگویم رسول خدا چنین فیصله نموده و تو میگویی: تو چه میگویی[٨٣٨]؟!
نمونههای آن در کلام سلف صالح زیاد است.
و خداوند متعال میفرماید:
﴿وَمَا كَانَ لِمُؤۡمِنٖ وَلَا مُؤۡمِنَةٍ إِذَا قَضَى ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥٓ أَمۡرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ ٱلۡخِيَرَةُ مِنۡ أَمۡرِهِمۡۗ﴾[الأحزاب: ٣٦]
«و هیچ مرد و زن مؤمنی را نرسد که چون خدا و رسولش به کاری فرمان دهند، برای آنها در کارشان اختیاری باشد».
[٨٣٨]- این خبر در «حلیة الأولیاء»، ٩/١٠٦؛ «تاریخ ابن عساکر»، ١٥/١٠/٢؛ «مناقب الشافعی» اثر بیهقی، ١/٤٧٤؛ «توالی التأسیس»، ص ٦٣؛ و «مفتاح الجنة»، ص ١٥٤ آمده است.