فقه جامع بانوان

(ب) طهارت باطنی:

طهارت باطنی عبارت از پاکیزه کردن نفس از آثار گناه و معصیت است که با توبۀ صادق و خالص از همۀ معاصی بدست می‌آید، هم چنین عبارت از پاک گرداندن قلب از آلودگی‌های شرک، شک، حسد، کینه، فریب، تکبر، عجب، ریاء و سمعه می‌باشد و این آلودگی‌ها به وسیلۀ اخلاص، یقین، حب خیر و علم، بردباری، صداقت، تواضع توأم با ارادۀ خالص برای خدای متعال و نیت خیر و کردار نیک حاصل می‌شود.

توبه عبارت از بازگشت به سوی خداﻷو تصمیم قطعی بر عدم بازگشت به سوی معاصی در آینده است. خدای متعال توبۀ زن یا مرد را به هنگام بازگشت و انابه به درگاه او می‌پذیرد.

گناهان بر دو قسمند: قسمی میان شما و خدا است و توبه از چنین گناهانی به وسیلۀ استغفار تحقق می‌یابد و استغفار با پشیمانی از گذشته و تصمیم بر عدم بازگشت به گناه اعتبار دارد.

قسمی نیز میان شما و بندگان است. توبه از این گونه گناه با بدست آوردن رضایت قلبی آن‌کس که در حق وی ستم کرده‌ای بدست می‌آید، و خداوند در این صورت همه گناهان را می‌بخشد. یکی از علماء گفته است: پذیرش توبه در چهار امر شناخته می‌شود: یکم زن یا مرد مسلمان زبان خود را از غیبت و دروغ نگه دارد. دوم در قلب خود نسبت به احدی حسادت و عداوت نداشته باشد. سوم از هم‌نشینی با دوستان ناباب اجتناب نماید، چهارم خود را آمادۀ مرگ ساخته و از گناهان گذشته پشیمان شده و استغفار نماید و در طاعت پروردگارش جدی و کوشا باشد.

دوری‌گزیدن از دوستان ناباب و بدکردار و گوش ندادن و بی‌اعتنایی به ایشان، یک رکن اصیل است، زیرا با دوری جستن از آن‌ها نظافت و پاکیزگی نفس شما تحقق می‌یابد، و گوش ندادن به آن‌ها پایۀ تحقق توبۀ فکر می‌گردد. توبۀ فکر یک اصل مهمی است و دوری کردن از افکار شیطانی که بر آن تداوم داشته‌ای آزادیی را برایت به ارمغان می‌آورد که رسول‌خدا صآورده است. و به وسیلۀ توبه انسان اعم از زن یا مرد از قید و بندهای مخلوقات رهایی می‌یابد چون در این حالت انسان خداوند را مراقب و مواظب اعمال خود می‌داند.