فقه جامع بانوان

۱۴- نماز باران

انس‌بن‌مالکسگوید: «مسلمانان در زمان رسول‌خداصدچار خشکسالی گشتند. رسول‌خداصمشغول خواندن خطبه بودند ناگاه یک اعرابی بپا خاست و گفت: ای رسول‌خداصمال و ثروت ما نابود شد و زن و عیال ما گرسنه شدند برای ما دعا کن، رسول‌خداصدست‌ها را بلند کرد و (در حالی که کوچک‌ترین ابری در آسمان نبود) دعاء کرد، سوگند به خدایی که جان من در دست اوست هنوز دست‌ها را به پایین‌ نیاورده بودیم که ابرهایی همچون کوه پدیدار گشتند، و هنوز از منبر پایین‌نیامده بود که دیدم باران بر ریش مبارکش می‌بارد و آن روز سه روز بعد از آن و تا جمعۀ بعدی بر ما باران بارید. همان اعرابی، یا یکی دیگر برخاست و گفت: ای‌رسول‌خدا خانه‌هایمان خراب شد و سامانمان غرق گردید، برای نجات ما به درگاه خدا دعا کن، رسول‌خداصدست‌ها را بلند کرد و گفت: «خدایا این باران را بر پیرامون ما نازل فرما نه بر خانه‌های ما» به هر ابری که اشاره می‌کرد کنار می‌رفت و جای خود را خالی می‌گذاشت و در نتیجه آسمان مدینه به شکل چاهی مدور در آمد و ابری بر بالای آن باقی نماند دره‌ها و قنات‌های آن به مدت یک ماه پر از آب بودند و هرکس از هر ناحیه‌ای که می‌آمد از ارزانی و سرسبزی خبر می‌دارد». (روایت از بخاری).

در نماز باران امام برای مردم دو رکعت نماز می‌خواند و هر وقتی از شب و روز به جز اوقات کراهت در رکعت اول بعد از فاتحه ﴿سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى ١﴾و در رکعت دوم بعد از فاتحه سورۀ غاشیه را می‌خواند بعد از آن خطبه بیان می‌کند وقتی که از خطبه فارغ شد نمازگزاران لباس‌های خود را واژگون کرده و طرف راست به طرف چپ و چپ را به طرف راست آورده و رو به قبله ایستاده و دست‌ها را به سوی درگاه خدا بلند کرده و نیایش سر می‌دهند و به آن طول می‌دهند.

نماز باران بدون اذان و اقامه برگزار می‌گردد، شافعی از سالم‌بن‌عبدالله به نقل از پدرش آورده که: «هرگاه رسول‌خدا نماز باران برگزار می‌کرد این دعا را می‌گفت: «اللَّهُمَّ اسْقِنَا غَيْثًا مُغِيثًا هَنِيئًا مَرِيئًا مَرِيعًا، غَدَقًا مُجَلَّلًا سَحًّا طَبَقًا دَائِمًا، اللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَيْثَ، وَلَا تَجْعَلْنَا مِنْ الْقَانِطِينَ، اللَّهُمَّ إنَّ بِالْعِبَادِ، وَالْبِلَادِ وَالْبَهَائِمِ مِنْ اللَّأْوَاءِ، وَالْجَهْدِ، وَالضَّنْكِ مَا لَا نَشْكُوهُ إلَّا إلَيْكَ، اللَّهُمَّ أَنْبِتْ لَنَا الزَّرْعَ، وَأَدِرَّ لَنَا الضَّرْعَ، وَاسْقِنَا مِنْ بَرَكَاتِ الْأَرْضِ، اللَّهُمَّ ارْفَعْ عَنَّا الْجَهْدَ، وَالْجُوعَ، وَالْعُرْيَ، وَاكْشِفْ عَنَّا مِنْ الْبَلَاءِ مَا لَا يَكْشِفُهُ غَيْرُك، اللَّهُمَّ إنَّا نَسْتَغْفِرُك إنَّك كُنْت غَفَّارًا، فَأَرْسِلْ السَّمَاءَ عَلَيْنَا مِدْرَارًا».

الهى! به ما بارانى عطا فرما که باعث نجات گردد، گوارا و با خیر و برکت باشد، الهی به ما باران بده و ما را نا امید مگردان....

شافعی گوید: دوست دارم امام این دعا را بخواند.