۲۵- مهریه، ملک زن است هر طور که بخواهد در آن تصرف می‌کند
جایز نیست زن مجبور شود از مهریه، یا مال خود چیزی به شوهرش بدهد. و مهریه، همه‌اش مال زن است هر طور بخواهد در آن تصرف می‌کند. و نیازی به اجازۀ شوهر در تصرف آن نداشته و شوهر، حق اعتراض ندارد. و این، قول ابوحنیفه و شافعی است.
و مالک گوید: اگر مرد چند دینار، یا درهم را مهریه زن کرد، اجباراً باید بدانها یک دست لباس، و یک زیرانداز و مقداری زیور به خاطر آراستن برای شوهرش بخرد، و برای مرد حلال نیست از آن‌ها قرضی را ادا کند که بر گردن زن است مگر اینکه مقدار قرض سه دینار، یا کمتر از آن باشد اگر شمش طلا یا نقره را مهریۀ زن کرد مجبور نمی‌گردد یک دست لباس را از آن بخرد، بلکه شمش مخصوص زن است و مرد حق تصرف در آن را ندارد. اگر زیور را مهریۀ او قرار داد، مجبور به پوشیدن آن برای شوهر می‌گردد. اگر لباس و زیرانداز را مهریّ زن قرار داد، اجباراً باید در حضور مرد لباس را بپوشد، و تا گذشت مدتی که در آن لباس، کهنه و فرسوده می‌شود، خرید لباس برای وی واجب نیست.
اگر کنیزی را مهریۀ زن قرار داد، اجباراً باید او را به خدمت گیرد و زن اجازۀ فروش آن را ندارد. و اگر غلامی را مهریۀ او قرار داد، زن در تصرف در آن برای فروش و غیره مجاز است. اگر مرد مرکب، یا حیوان، یا باغ و زمین، یا خانه، یا غذایی را مهریه زن قرار داد، مرد در هیچ‌کدام حق رأی ندارد و زن می‌تواند چنانچه میل دارد در آن تصرف کند، و مرد مجاز به استفاده از آن نبوده و نباید بدون اجازۀ زن به آن بنگرد.