۵- اشتراط موعد در آن
جمهور فقهاء بر این رأیند که جایز نیست قرض مشروط به مدتی معین باشد، زیرا قرض تبرع محض است، و این حق شخص مقرض است هر وقت بخواهد قرض را طلب کند.
بنابراین، هرگاه مدتی را تعیین کرد ولی آن را قبول ننماییم، قرض، حال تلقی می‌گردد. امام مالک گفته: تعیین مدت جایز و عمل به آن لازم است. پس اگر وقتی معین را برای بازپرداخت قرض مشخص کرد جایز است و قبل از فرا رسیدن آن حق مطالبه ندارد، و خداوند می‌فرماید:
﴿...إِذَا تَدَايَنتُم بِدَيۡنٍ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى...﴾[البقرة: ۲۸۲].
«... هرگاه به مدتی معین قرض به همدیگر دادید...».