۱۴- عیب پوشی مسلمانان
عبدالله بن عمر بگوید که: رسول‌خداصفرمود: «مسلمان برادر مسلمان است به او ستم نمی‌کند، و او را تسلیم نمی‌کند، و هرکس در راه رفع نیاز برادرش گام بردارد خداوند در راه رفع نیاز او گام برخواهد داشت، و هرکس مشکلی برای برادرش حل کند خداوند مشکلی از مشکلات روز قیامت او را حل می‌فرماید، هرکس عیب برادرش را بپوشاند خداوند عیوب او را خواهد پوشاند». (متفق علیه).
امام نووی گوید که: این حدیث حاوی این فضایل است: کمک به مسلمان، و حل مشکلات او و پوشیدن زلات و لغزشهای او، داخل دایرۀ کمک به حل مشکلات است اگر به مال یا به وسیلۀ وجهۀ اجتماعی یا هر نوع مساعده‌ای به او کمک نماید.
و ظاهراً رفع مشکلات برادر مسلمان به واسطۀ اشاره یا رأی یا رهنمایی او نیز در این دایره داخل است.
ولی پوشیدن عیوب کسانی که دارای مکانت و شخصیت دینی بوده و به دور از آزار و فساد باشند، مندوب و بلکه واجب است، اما کسی که معروف به فساد باشد مستحب آن است عیوب او پوشیده نگردد بلکه اگر از فساد بیشتر هراس نداشت قضبۀ او را به اولیاء امور واگذار؛ چون سعی در پوشش عیوب افراد فاسد او را بیشتر بر ایجاد اذیت و فساد و هتک حرمتها و گستاخی و جسارت بر دیگران به طمع می‌اندازد.
تمام این‌ها دربارۀ گناهانی است که واقع شده و دوران آن سپری شده است، اما دربارۀ گناهانی که در شرف وقوع است و شخص عاصی در صدد، یا در حال ارتکاب آن است مبادرت برای انکار و منع آن برحسب قدرت و توان واجب و تأخیر در آن حرام است، اگر از دفع آن عاجز ماند آن را به ولی امر واگذارد، البته در صورتی که تبعات مفسده انگیزی به دنبال نداشته باشد.