۳- حکم آن:
رهن به مانند بیع جایز است، زیرا هر چه بیع آن جایز باشد رهن آن نیز جایز است و حکم آن به دلایل کتاب و سنت و اجماع ثابت است:
کتاب- خداوند متعال می‌فرماید:
﴿۞وَإِن كُنتُمۡ عَلَىٰ سَفَرٖ وَلَمۡ تَجِدُواْ كَاتِبٗا فَرِهَٰنٞ مَّقۡبُوضَةٞ﴾[البقرة: ۲۸۳].
«و اگر در سفر بودید و نویسنده‌ای نیافتید، پس چیزهایی گروگان بگیرید».
معنی آیه این است که خداوند متعال امر کرده به کسی که با دیگری معامله می‌کند و نویسنده‌ای نمی‌تواند پیدا کند، چیزی را رهن صاحب قرض نماید تا بدان وسیله نسبت به حفظ اموالش دغدغه‌ای نداشته باشد، و شخص مدیون نیز به خاطر حفاظت از مال مرهون نسبت به بازپرداخت بدهی احساس مسئولیت کند و سهل‌انگاری ننماید.
سنت ـ روایت صحیحین است که رسول‌خداصزره خود را نزد یک مرد یهودی به نام ابوشحمه در مقابل سی‌صاع جو که برای خانواده‌اش خریده بود، رهن گذاشت. این حدیث علاوه بر جواز رهن، دلیل بر جواز معامله با اهل کتاب می‌باشد
اجماع ـ اجماع علما بر این است که رهن جایز است.