۳۶- حکم جلوگیری از بارداری
عروه بن‌زبیر به نقل از ام‌المؤمنین عایشه لو جذامه بنت و هب و خواهر عکاشه آورده است که گوید: «با جمعی در محضر رسول‌اللهصبودیم و دربارۀ جلوگیری از بارداری از آن حضرت سؤال کردند، فرمودند: این عمل، نوعی زنده به گور کردن خفی است و این آیه را قرائت کرد: ﴿وَإِذَا ٱلۡمَوۡءُۥدَةُ سُئِلَتۡ ٨﴾«و هنگامى که [از] دختر زنده به گور شده بپرسند» (روایت از احمد و طحاوی، و ابن‌ماجه).
ظاهری‌ها با استدلال به این حدیث جلوگیری از حمل را حرام می‌دانند.
اگر اسلام، مسلمین را تشویق به ازدواج برای کثرت نسل می‌نماید تا در قیامت به آنان افتخار کند، در همین حال مانع جلوگیری از بارداری و تنظیم خانواده در شرایط ویژه‌ای نمی‌گردد. صاحب کتابه فقه السنة گوید: تنظیم خانواده و جلوگیری از بارداری برای کسی که عیالمند بوده و قادر به تربیت صحیح فرزندانش نیست مباح است.
همچنین در حالاتی که زن، ضعیف باشد یا پشت سرهم باردار شود، یا مرد، فقیر باشد در چنین حالاتی جلوگیری مباح بوده بلکه رأی بعضی از علماء بر این است که نه اینکه تنها مباح است بلکه امری است مندوب.
و از این هم فراتر بعضی جلوگیری را مطلقاً مباح دانسته و به احادیث زیر استدلال نموده‌اند:
۱- جابربن‌عبداللهسگوید: «ما در عهد رسول‌خداصجلوگیری (عزل) می‌کردیم در حالی که قرآن نازل می‌شد». (روایت از مسلم).
عزل یعنی جلوگیری از دخول منی به رحم زن.
۲- و باز از جابرسروایت شده که گفته: «ما در عهد رسول‌خداصجلوگیری می‌کردیم در حالی که قرآن نازل می‌شد». (متفق‌علیه).
شافعی گوید: و ما از چندین نفر از اصحاب رسول‌خداصروایت داریم که ایشان دربارۀ عزل رخصت داده و اشکالی در آن ندیده‌اند.
و امام غزالی گوید: احادیث صحیحی دال بر مباح بودن آن وارد شده، و فرمودۀ حضرتصکه گوید این عمل، نوعی زنده به گور کردن خفی است، مانند این فرمودۀ او است که فرماید: «ریاء شرک خفی است». و این گفتۀ حضرت ناظر بر مکروه بودن آن است نه بر تحریم آن.