۱۲- آنچه به هنگام خوابیدن و بیدار شدن باید گفت
(۱) از حذیفه و ابوذربروایت شده که هرگاه رسولخدا به بستر خوابش میرفت میگفت: «بِاسْمِكَ اللَّهُمَّ أَمُوْتُ وَأَحْيَا»و بعد از بیدار شدن میگفت: «الحَمْدُ للهِ الَّذِي أَحْيَانا بَعْدَ مَا أمَاتَنَا وإلَيْهِ النُّشُورُ»(روایت از ترمذی).
«تمام ستایشها از آنِ خدایى است که پس از میراندن ما را زنده کرده است، و بازگشت به سوى اوست»
(۲) از علیسنقل است که رسولخداصبه او و فاطمهلفرمود: «هرگاه به بستر خواب رفتید یا هرگاه دراز کشیدید سی و سه مرتبه تکبیر، سی و سه مرتبه تسبیح، و سی و سه مرتبه تحمید، و در روایتی، سی و چهار مرتبه تسبیح و در روایتی دیگر، سی و چهار مرتبه تکبیر بگویید». (متفقعلیه).
(۳) و از عایشه لروایت شده که رسولخداصهرگاه دراز میکشید در دستان خود فوت کرده و معوذات را میخواند و آنگاه دستها را بر بدن خودش میمالید. (متفقعلیه).
و در روایتی دیگر از علی و عایشه بآمده که، هرگاه رسولخداصبه بستر خواب در شب جمعه میرفت دستهای خود را باهم جمع سپس در آنها فوت کرده و سورههای ﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ ١﴾و ﴿قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ ١﴾و ﴿قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلۡفَلَقِ ١﴾را در آنها میخواند و آنگاه دو دست را تا اندازهای که میتوانست بر بدن میمالید و از سر و صورت و قسمت جلوی بدن آغاز میکرد و تا سه مرتبه این کار را انجام میداد. (متفقعلیه).
(۴) براء بن عازبسگوید که: رسولخداصفرمود: «هرگاه به بستر خواب رفتی وضویی همانند وضوی نماز بگیر، سپس بر پهلوی راست بخواب و بعد از آن بگو: «اللَّهُمَّ أَسْلَمْتُ نَفْسِيْ إِلَيْكَ، وَوَجَّهْتُ وَجْهِيْ إِلَيْكَ، وَفَوَّضْتُ أَمْرِيْ إِلَيْكَ، وَأَلْجَأْتُ ظَهْرِيْ إِلَيْكَ، رَغْبَةً وَرَهْبَةً إِلَيْكَ لاَ مَلْجَأَ وَلاَ مَنْجَا مِنْكَ إِلاَّ إِلَيْكَ، آمَنْتُ بِكِتَابِكَ الَّذِيْ أَنْزَلْتَ وَبِنَبِيِّكَ الَّذِيْ أَرْسَلْتَ».
«خداوندا نفس خود را تسلیم تو کردم و روی خود را به سوی تو کردم و امر خود را به تو سپردم و بر تو تکیه کردم. بیم و امیدم متوجه تو است، هیچتکیهگاه و هیچ پناهگاهی به جز تو وجود ندارد، خدایا به کتابی که نازل کردهای ایمان آوردهام، و به پیامبری که فرستادهای ایمان دارم»، اگر در آن شب بمیری مرگ شما بر فطرت بوده، و سعی کن آخرین گفتارت آن باشد». (متفقعلیه).
(۵) انسسگوید: هرگاه رسولخدا به بستر خوابش میرفت میگفت: «الْحَمْدُ ِللهِ الَّذِيْ أَطْعَمَنَا وَسَقَانَا، وَكَفَانَا، وَآوَانَا، فَكَمْ مِمَّنْ لاَ كَافِيَ لَهُ وَلاَ مُؤْوِيَ»«تمام ستایشها خدائى راست که ما را خورانید و نوشانید، و تمام امور را کفایت کرد و به ما جاى پناه داد، براستى که چقدر از مردم هستند که هیچ گونه مددکار و پناه دهندهاى ندارند» (روایت از مسلم).
(۶) از حذیفهسروایت شده که هرگاه رسولخداصمیخواست بخوابد دست راست خود را زیر گونه خود مینهاد و این دعا را میخواند: «اللَّهُمَّ قِنِيْ عَذَابَكَ يَوْمَ تَبْعَثُ عِبَادَكَ»الهى! روزى که بندگانت را حشر مى کنى، مرا از عذابت نجادت ده» (روایت از ترمذی).
و ابوداود به نقل از حفصه لآورده است: «رسولخداصاین دعا را سه مرتبه تکرار میکرد».