فقه جامع بانوان

۱- وجوب آن:

خداوند دربارۀ طلا و نقره می‌فرماید:

﴿وَٱلَّذِينَ يَكۡنِزُونَ ٱلذَّهَبَ وَٱلۡفِضَّةَ وَلَا يُنفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ فَبَشِّرۡهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٖ ٣٤ يَوۡمَ يُحۡمَىٰ عَلَيۡهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكۡوَىٰ بِهَا جِبَاهُهُمۡ وَجُنُوبُهُمۡ وَظُهُورُهُمۡۖ هَٰذَا مَا كَنَزۡتُمۡ لِأَنفُسِكُمۡ فَذُوقُواْ مَا كُنتُمۡ تَكۡنِزُونَ ٣٥﴾[التوبة: ۳۴- ۳۵].

«و کسانی که طلا و نقره را اندوخته می‌کنند و آن را در راه خدا خرج نمی‌نمایند آنان را به عذابی بس بزرگ و دردناک مژده بده. روزی این سکه‌ها در آتش جهنم تافته می‌شود و پیشانی‌ها و پهلوها و پشت‌های ایشان با آن‌ها داغ می‌گردد [بدیشان گفته می‌شود:] این همان چیزی است که برای خویشتن اندوخته می‌کردید پس اینک بچشید مزۀ چیزی را که می‌اندوختید».

زکات در طلا و نقره به شرط رسیدن به حد نصاب و مرور یک سال بر آن‌ها واجب می‌شود خواه سکه باشد یا به صورت شمش.