فقه جامع بانوان

(د) حکم باقیماندۀ آدمی

آنچه بعد از آشامیدن انسان مسلمان یا غیر مسلمان در ظرف باقی می‌ماند پاک است و فرقی نمی‌کند ماندۀ انسانی جنب یا حائض یا غیر آن باشد. و مفهوم آیۀ:

﴿إِنَّمَا ٱلۡمُشۡرِكُونَ نَجَسٞ﴾[التوبة: ۲۸].

نجاست در عقیده است.

توجه اسلام به نظافت و پاکیزگی از نجاسات دلیل بر اکرام و منزلتی است که خداوند برای بنی‌آدم قائل است و او را با بذل این منزلت از سایر حیوانات مستثنی ساخته است و به خاطر حفظ آن جایگاه بر زن و مرد مسلمان واجب کرده هرگاه برای قضای حاجت می‌رود پیش‌و پس خود را چنان بشوید تا از پاکیزگی آن اطمینان حاصل کند.

اگر استعمال آب میسر نبود به وسیله پارچه یا ورق‌های مکندۀ رطوبت یا سنگ و هر چیزی دیگر که نجاست را بزداید و از مواد محترمه نباشد خود را پاکیزه کند.

از عبدالله‌بن‌عباسبروایت شده که: رسول خداصبر دو قبر گذر کرد وفرمود: «صاحبان این دو قبر در عذابند و عذاب ایشان به خاطر گناه کبیره نیست بلکه یکی از آن‌ها ادرارش را به طور کامل پاک نمی‌کرد و دیگری سخن‌چینی می‌کرد». (روایت از بخاری و ترمذی و نسائی و ابن‌ماجه و بیهقی).