۱- آداب رفتن به دستشویی
ای‌خواهر مسلمانم [هرگاه خواستی در صحرا قضای حاجت کنی] بر تو لازم است که از دید و شنود مردم دور باشی [همچنان که بر مرد مسلمان لازم است] تا با صداهای اذیت کننده و بوهای کریه و مناظر قبیح، مردم اذیت نشوند، و از مردم خود را بپوشان تا کسی بر عورت تو آگاه نشود، و این ادب نبوت است. در سنن ابی داود آمده: «هرگاه رسول‌خدا به قضاء حاجت می‌رفت چنان دور می‌شد، تا کسی او را نبینند».
لازم است از قضای حاجت در محل نشستن مردم، راه و زیر سایه پرهیز کنی. چون، این وصیت‌رسول‌خدا صاست که فرموده: «از دو نفر ملعون دوری جویید عرض کردند آن دو نفر چه کسانی هستند ای‌رسول‌خدا؟ فرمود: آن کس که بر سر راه مردم قضای حاجت کند و آن‌کس که در زیر سایۀ مردم قضای حاجت نماید». (مسلم).
برخواهر و برادر مسلمان واجب است که در آب ایستاده یا جاری یا محل استحمام ادرار نکند چون این کار موجب پیدایش وسواس می‌شود، اگر در محل استحمام توالت ویژه‌ی وجود داشت و از نجاست ایمن بود کراهت و حرجی بر او نیست.