فقه جامع بانوان

۳- در صورت جدا شدن حمل از مادرش از یکی از این سه حالت خارج نیست:

اول- هرگاه حمل از مادرش جدا شد یا زنده است یا مرده، و در صورت دوم یا بدون هیچ‌جنایتی جدا شده و یا اینکه به وسیلۀ جنایتی ساقط شده است:

اگر زنده از مادرش جدا شد هم ارث می‌گیرد و هم از او ارث گرفته می‌شود؛ به دلیل حدیث ابوهریرهسکه گوید: رسول‌خداصفرمود: «هرگاه کودک، زنده از مادرش جدا شد در ارث گرفتن و دادن آن شرکت داده خواهد شد».

رأی ثوری، اوزاعی، شافعی و اصحاب ابوحنیفه بر این است.

دوم- اگر بدون هیچ‌گونه جنایتی مرده از مادرش جدا شد، به اتفاق همه نه ارث می‌برد و نه از او ارثی گرفته می‌شود.

سوم- اگر به سبب جنایت بر مادرش مرده به دنیا آمد، از نظر احناف هم ارث می‌برد و هم از او ارث گرفته می‌شود.

علمای شافعی مذهب و حنبلی مذهب و مالک گویند: وارث هیچ‌چیزی نبوده و ضرورتاً تنها مالک غره خواهد بود، و بجز غره ارثی دیگر از او گرفته نخواهد شد، و آن هم به کسانی داده می‌شود که وارث حقیقی او هستند.

و بنابر مذهب لیث و ربیعه، هرگاه جنین بر اثر جنایتی بر مادرش ساقط شد، نه ارث می‌گیرد و نه از او ارث گرفته می‌شود، و تنها مادرش مالک غره آن بوده، چون جنایت بر جزئی از او صورت گرفته است پس مادام جنایت بر مادرش واقع شده جزاء نیز مختص به مادرش می‌باشد.