۱۷- کفاره روزه
به غیر از افراد فوق‌الذکر، بر کسانی که به خاطر عذری در رمضان روزه را می‌خورند تنها قضاء واجب است. اما کسی که در روز رمضان با همسرش جماع کرده باشد در کفارۀ این عمل باید برده‌ای مسلمان آزاد کند، اگر توانایی نداشت شصت روز پشت‌سرهم روزه بگیرد، اگر این را هم نتوانست باید به شصت نفر بی‌نوا غذا بدهد. یعنی به هر مسکینی یک مد گندم یا جو، یا خرما برحسب توانایی‌اش بدهد. حکمت در این کفارۀ بزرگ محافظت از شریعت است، کما اینکه نفس فرد مسلمان را از آثار گناهی که مرتکب شده پاک می‌کند.