۵- حکم کسی که به همسرش بگوید: تو بر من حرام هستی
ابن‌حزم گوید: اگر کسی به همسرش بگوید: تو بر من حرام هستی یا جمله‌ای دیگر به آن بیفزاید و بگوید: مانند گوشت حیوان مردار، و خون و گوشت خوک، و امثال آن، همۀ این جملات، باطل و دروغ است و بر وی حرام نمی‌گردد خواه طلاق آورده باشد یا نه، طلاقش واقع نشده و کماکان همسر او است.
در این مسئله اختلاف اقوال بسیار است.
قول اول: با این گفته سه طلاق او واقع می‌شود و این، قول علی، زیدبن ثابت، ابن عمر، حسن و ابن‌ابی‌لیلی است.
قول دوم: علی بن‌ابی‌طالب، ابوهریره، حسن، خلاس بن‌عمرو، جابربن زید و قتاده بر این باورند، در این حال همسر بر او حرام است و ذکر طلاق نکرده‌اند و تنها به شوهر امر کرده‌اند از همسرش دوری کند.
قول سوم: حسن و طاوس، شافعی، و زهری گویند: اگر در تحریم، نیت طلاق بیاورد، طلاق او واقع می‌شود، در غیر این‌صورت، سوگند محسوب است.
قول چهارم: سفیان گوید: اگر قصد سه طلاق داشته باشد سه طلاق واقع می‌گردد و اگر نیت یک طلاق داشته باشد، یک طلاق واقع شده و بائنه می‌گردد و اگر نیت سوگند داشت، سوگند محسوب است، و اگر نیت هیچ چیزی نداشت دروغ بوده و چیزی بر او نیست.
قول پنجم: ابراهیم نخعی گوید: اگر نیت یک طلاق آورد، یا هیچ نیتی نیاورد، با یک طلاق، بائنه می‌گردد و اگر نیت سه طلاق آورد سه طلاق او واقع می‌شود.
قول ششم: حمادبن‌ابی سلیمان گوید: یک طلاق او واقع می‌شود.
قول هفتم: عبدالرحمن بن‌مهدی و سعید بن جبیر گوید: این عمل، ظهار است و در کفارۀ آن واجب است برده‌ای را آزاد کند، یا دو ماه متوالی روزه باشد، یا غذای شصت مسکین را بدهد.
قول هشتم: ابن‌عباس بگوید: یمین مغلظه است و کفارۀ آن فقط آزاد کردن برده‌ای است. و بعضی دیگر از جمله عمر سگویند: فقط سوگند است. و بعضی نیز گفته‌اند: تحریم، سوگند است و کفارۀ سوگند دارد.