۱- تعریف آن
(صلاة) در لغت به معنای دعا است. چنانچه خداوند می‌فرماید:
﴿وَصَلِّ عَلَيۡهِمۡۖ إِنَّ صَلَوٰتَكَ سَكَنٞ لَّهُمۡ﴾[التوبة: ۱۰۳].
«و براى آنان دعاى خیر کن. که دعاى تو براى آنان مایه آرامش است».
رسول‌خداصمی‌فرماید:
«إِذَا دُعِىَ أَحَدُكُمْ فَلْيُجِبْ فَإِنْ كَانَ مُفْطِرًا فَلْيَطْعَمْ وَإِنْ كَانَ صَائِمًا فَلْيُصَلِّ».
«اگر یکی از شما دعوت شد باید آن را اجابت کند اگر روزه نبود غذا بخورد و اگر روزه بود دعا کند». (روایت از ابوداود).
در اصطلاح شرع: عبارت از افعال و حرکاتی است که معلوم است، بنابراین اگر در شرع به انجام نماز (صلاة) یا به امری متعلق به آن دستوری وارد شود بر ظاهر آن که نماز شرعی است حمل می‌شود. نماز واجب است به دلیل قرآن و سنت و اجماع. خداوند در قرآن می‌فرماید:
﴿وَمَآ أُمِرُوٓاْ إِلَّا لِيَعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ حُنَفَآءَ وَيُقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ﴾[البینة: ۵].
«در حالی که جز این به ایشان امر نشده است که با اخلاص خدا را بپرستند و تنها شریعت او را آیین بدانند و چنان که باید نماز را بخوانند...».
امام در سنت: عبدالله‌بن‌عمر باز رسول‌خداصروایت می‌کند که فرمود: «بنای اسلام بر پنج پایه استوار است: شهادت به این که هیچ خدایی جز الله وجود ندارد و محمد فرستادۀ خدا است، برپاداشتن نماز، و دادن زکات، و روزۀ رمضان، و حج بیت‌الله برای کسانی که توانایی آن را دارند از لحاظ راه و ..». (متفق‌علیه).
اما اجماع: بی‌گمان تمام امت بر وجوب پنج نماز در شبانه‌روز اجماع دارند.