۴۴- دفن میت
دفن میت در هر وقتی از اوقات شب و روز جایز است اگر شارع از دفن در شب نهی کرده است در صورتی است که میسر شود چنانچه فرماید: «اموات خود را در شب دفن مکنید مگر ناچار شوید». (روایت از ابن‌ماجه).
مستحب است به اندازه‌ای قبر تعمیق شود که بوی آن خارج نگردد و حیوانات درنده به آن دست نیابند و عمق آن به اندازۀ قامت باشد.
دفن دو مرده و سه مرده در یک قبر جایز است.
گور به صورت لحد، بهتر از شق است.
بعد از اتمام دفن، دعاء برای میت مستحب است. به دلیل حدیث عثمانسکه گوید: هرگاه دفن میت تمام می‌شد رسول‌اللهصدر کنار قبر می‌ایستاد و می‌فرمود: «برای برادرتان استغفار کنید و برای پایداری و موفقیت او برای سوالات فرشتگان دعا کنید، چون الان مورد سوال قرار می‌گیرد».
بعضی از اهل علم و شافعی مستحب دانسته‌اند میت بعد از دفن تلقین داده شود، او به دلیل روایت سعیدبن منصور از راشدبن سعد و ضمره بن حبیب و حکیم بن‌عمیر که گفته‌اند: هرگاه کار دفن میت به پایان برسد و مردم از آن دور فارغ شوند، پسندیده است در کنار قبر خطاب به میت گفته شود: ای فلان، بگو: «لاإله إلاالله، أَشهدُأن لا إله إلاالله»سه مرتبه. ای فلانی بگو: پروردگار من الله است و دین من اسلام است و پیامبر من محمدصاست.