الف- صفات و ویژگیهای زنی که به خاطر آن‌ها خواستگاری می‌شود:
بر زن لازم است مهربان باشد، زیرا مهربانی زوجین با یکدیگر مصالح منزل را به اتمام می‌رساند و زاد و ولد مایۀ رسانیدن مصالح ملی و مدنی به اوج کمال است. و دوست داشتن شوهر از جانب همسر و ناز و نوازش او نشانۀ صحت مزاج و نیرومندی منش و طبیعت زن بوده و مانع شوهر از دوختن چشم هوس به دیگران و ایجاد کنندۀ انگیزۀ آرامش و آسایش برای شوهرش می‌باشد.
در صحیح بخاری و مسلم آمده: «رسول‌خداصبه جابر فرمودند با دختر ازواج کرده‌ای یا بیوه؟ عرض کرد: بیوه. فرمودند: چرا با دختری ازدواج نکردی تا باهم شوخی و بازی کنید؟» عبدالله‌بن عمروبگوید: رسول‌خداصفرمود: «همانا دنیا لذت و خوشگذرانی است و در میان لذایذ دنیا چیزی بهتر از همسر صالحه نیست». (روایت از ابن‌ماجه).
از جابرسنقل است که رسول‌خداصفرمود: «ازدواج با زن یا به خاطر دین است یا مال و ثروت او، و یا به خاطر جمال او است. پس بر تو لازم است با زن دیندار ازدواج کنید...» (روایت از ترمذی).
و همین حدیث در صحیح مسلم و غیر او نیز وارد شده است.
صاحب روضه گوید: مستحب است مرد از قبیله‌ای زن را خواستگاری کرد که زنان آن قبیله دارای عادات بلند و مورد پسند باشند؛ زیرا انسان‌ها به مانند معادن طلا و نقره دارای معادن گوناگون هستند.
و عادات و رسوم هر قومی بر افراد آن چیره شده و برای آحاد آن در نماد یک امر فطری تبلور می‌یابد.
نسائی با سندی صحیح نقل کرده که رسول‌خداصفرمودند: «بهترین زنان، زنی است که اگر به او نگاه کردی تو را شادمان کند، و اگر به او امر کردی اطاعت نماید و اگر بر وی قسم یادکردی سوگند تو را تنفیذ نماید، و اگر در غیاب او بودی در نفس و مال، تو را نگه دارد».
رسول‌خداصبه بعضی از زنان اجازه می‌داد دربارۀ بعضی از عیوب مخفی زنان خواستگاری شده تفتیش کنند و بوی دهان، و بغل‌ها را استشمام کنند و به دو رگ پاشنۀ پاهای آنان بنگرند». (روایت از احمد).