۱- اعتکاف و معنای آن
اعتکاف در لغت به معنای تداوم بر دنبال کردن چیزی و محافظت بر آن است خواه آن چیز خیر باشد یا شر مانند:
﴿يَعۡكُفُونَ عَلَىٰٓ أَصۡنَامٖ لَّهُمۡ﴾[الأعراف: ۱۳۸].
«اطراف بتهای خود با تواضع وفروتنی گرد آمده بودند».
و در اصطلاح شرع به معنای ماندن در مسجد برای طاعت خدا است، به دلیل آیۀ:
﴿طَهِّرَا بَيۡتِيَ لِلطَّآئِفِينَ وَٱلۡعَٰكِفِينَ﴾[البقرة: ۱۲۵].
«خانه مرا برای طواف کنندگان و مقیمان پاک و پاکیزه کنید».
﴿وَلَا تُبَٰشِرُوهُنَّ وَأَنتُمۡ عَٰكِفُونَ فِي ٱلۡمَسَٰجِدِۗ﴾[البقرة: ۱۸۷].
«و در حالی که در مساجد معتکف هستید؛ با زنان آمیزش نکنید».
عایشه لگوید: «رسول‌خداصتا روزی که وفات کرد ده روز اخیر رمضان را در مسجد اعتکاف می‌نشست» (متفق علیه).
عبدالله‌بن عمر بگوید: «رسول‌خداصده روز اخیر رمضان را در مسجد اعتکاف می‌نشست» (متفق‌علیه).
امام مسلم به نقل از نافع آورده که گوید: عبدالله مکانی را که رسول‌خداصدر آن اعتکاف می‌نشست، در مسجد به من نشان داد». (مسلم).
انسسگوید: «رسول‌خداصدهۀ اخیر رمضان را در مسجد اعتکاف می‌نشست، در یک سال آن را انجام نداد ولی در سال آینده بیست‌روز آخر رمضان را اعتکاف نشست». (روایت از احمد و ترمذی).
این احادیث دلیل بر مشروعیت اعتکاف می‌باشند و چنان که نووی گفته است: اتفاق مسلمین بر آن هست.