فقه جامع بانوان

۳- مسواک:

ای‌خواهر مسلمانم، مسواک دارای فوایدی بس بزرگ بوده و از جملۀ آن این فواید می‌باشد:

۱- محکم گردیدن لثه.

۲- جلوگیری از بیماری دندان‌ها.

۳- تقویت نیروی هاضمه.

۴- زیاد شدن ادرار.

اگر چه اصل سنت با هر چیزی خشن و پاک که زردی دندان‌ها را بزداید و نظافت دهان را بدست آورد مانند مسواک‌های ساخته‌ شده و امثال آن، حاصل می‌شود.

و به هنگام تغییر بوی دهان و بیدار شدن از خواب و اقامۀ نماز مسواک زدن سنت است به دلیل حدیثی که در آن رسول خدا فرموده: «اگر بر امتم دشوار نبود به آنان دستور می‌دادم هنگام اقامه هر نمازی مسواک بزنند». (متفق‌علیه).

درهمۀ اوقات مسواک زدن سنت است به دلیل حدیث عایشه لکه گوید: «رسول خداصهر وقت داخل منزل می‌شد مسواک می‌زد». (روایت از مسلم).

در حدیثی دیگر که امام احمد در مسند آورده است روایت شده که رسول‌خداصفرمود: «مسواک پاکیزه کنندۀ دهان و خشنود کنندۀ خداوند است».

و روایت شده که رسول‌خداصعلاقه‌ی زیاد، به مسواک داشت.

در چهار موقع مسواک زدن سنت مؤکد است:

۱) هنگام تغییر بوی دهان: چون اصل سنت بودن بخاطر از بین بردن بوی بد دهان است.

۲) هنگام بیدار شدن از خواب: به دلیل حدیثی که حذیفهسروایت کرده که: «رسول‌خداصهر وقت شب که از خواب بیدار می‌شد دهان خود را به خوبی مسواک می‌زد». (متفق‌علیه).

۳) هنگام تلاوت قرآن،

خواهر مسلمانم استفاده کردن از مسواک در باقی اوقات شبانه‌روز مستحب است. مگر برای شخص روزده‌دار که بعد از زوال خورشید مستحب نیست. ابن‌عقیل گوید: در مستحب‌نبودن مسواک بعد از زوال برای شخص روزه‌دار اختلافی نیست. اما در این که مکروه است یا خیر دو قول وجود دارد: قول نخست بر این است که چون مسواک زدن باعث از بین رفتن بوی دهان شخص روزه‌دار که در نزد خداوند از بوی مشک محبوب‌تر است می‌شود، مکروه است، زیرا اثر نیک عبادت بوده و زدودن آن مکروه است. مانند خون شهید که شسته نمی‌شود و نشانۀ شهادت او است. قول دوم بر این است که مکروه نیست چون عامربن‌ربیعه سگوید: «رسول‌خدا را بارها دیدم که [قابل شمارش نیست] در حال روزه بودن مسواک می‌زد». (روایت از ترمذی).