۱- زکات و تعریف آن
(أ): در لغت به معنی نشو و نما و پاکیزه کردن است، و به وسیلۀ آن به گونه‌ای مال افزایش می‌یابد که مشهود نیست. همچنین زکات وسیلۀ پاک گرداندن انسان از گناهان است، و به قولی اجر آن در نزد خداوند پیوسته در حال افزایش است.
(ب): در اصطلاح شرع: در اصطلاح شرع به این سبب زکات نامیده می‌شود که ضمن معنی لغوی آن وسیلۀ تزکیۀ صاحب آن و نشانۀ صحت ایمان وی بوده و عبارت از بخشیدن بخشی از مال به مستحقین آن غیر از هاشمی و مطلبی می‌باشد.
زکات رکن سوم اسلام است.
ابن‌العربی گوید: زکات بر صدقۀ واجبه و مندوبه و نفقه و حقوق و بخشیدن اطلاق می‌شود.
و آن عبارت است از بخشیدن بخشی از مال بعد از گذشت یک سال، و شروط دهندۀ آن، عقل و بلوغ و حریت است.
حکم آن سقوط انجام واجب بر دهندۀ آن در دنیا و حصول ثواب اخروی در آخرت است. زکات در شریعت امری است قطعی و ضروری و نیاز به استدلال ندارد و تنها در بعضی از شاخه‌های آن اختلاف واقع شده و در اصل فرضیت آن اختلافی ندارند، و منکر آن کافر محسوب می‌گردد.