فقه جامع بانوان

۱۲- سجدۀ تلاوت

ابوسعید خدری سگوید: رسول‌خداصدر حالی که بر منبر بود سورۀ (ص) را خواند وقتی که به آیۀ سجده رسید از منبر پایین آمد و به سجده شکر رفت و مسلمانان نیز با وی به سجده رفتند، در روزی دیگر نیز همان سوره را خواند چون به آیۀ سجده رسید مردم خود را برای رفتن به سجده آماده کردند، رسول‌خداصفرمود: «این، سجده، توبۀ یکی از انبیای خدا است ولی حال می‌بینم خود را برای آن آماده کرده‌ای لذا از منبر پایین آمد و به سجده رفت و مردم نیز به سجده رفتند». (روایت از ابوداود).

بر فرد مسلمان واجب است برای آن تکبیر تحریم گفته و سنت است دست‌ها را هنگام تکبیر و بلند شدن از سجده بلند کند، خواه در نماز باشد یا خارج از آن باشد. عبدالله‌بن‌عمر بگوید: هروقت رسول‌خداصقرآن را برای ما قرائت می‌کرد و به آیه سجده می‌رسید تکبیر می‌گفت و به سجده می‌رفت و ما هم با ایشان به سجده می‌رفتیم». (روایت از احمد).

همان چیزی در سجدۀ تلاوت گفته می‌شود که در سجدۀ نماز خوانده می‌شود. از عایشه لروایت شده که گوید: «رسول‌خداصدر سجدۀ تلاوت می‌گفت: «سَجَدَ وَجْهِيْ لِلَّذِيْ خَلَقَهُ، وَشَقَّ سَمْعَهُ وَبَصَرَهُ وَبِحَوْلِهِ وَقُوَّتِهِ»(روایت از ترمذی). «چهره‌ام براى ذاتى که آن را آفرید و شنوایى و بینایى را به قدرت و توانایى خود در آن قرار داد، سجده کرد».

سجدۀ تلاوت سنت مؤکد است و واجب نیست. بنابراین، هرکس آن را انجام دهد کار نیک انجام داده است و هر کس انجام ندهد گناهی بر او نیست.