۸- به بارگیری خوشۀ خرما در تازیانه، برای مریض جایز است
۱- سعید بن سعد بن عباده گوید: در میان منازل ما مردکی ناتوان و ناقص سکونت داشت همین که اهل محله از وی غافل می‌ماندند بر یکی از کنیزان ایشان سوار شده و با وی به عمل زشت مشغول می‌شد، سعید‌بن عبادهسموضوع را عرض آن حضرتصکرد و با این حال آن مردک مسلمان بود، فرمودند: او را حد بزنید، عرض کردند: یا رسول‌الله خیلی ناتوان‌تر از آن است که گمان می‌کنی، اگر او را صد تازیانه بزنیم خواهد مرد. آنگاه فرمودند: پس خوشه‌ای از خرما پیدا کنید که صد شاخه داشته باشد و با آن یک بار او را بزنید راوی گوید: این کار را با وی کردند». (روایت از احمد، ابن‌ماجه، شافعی، بیهقی، دارقطنی، طبرانی و ابوداود).
۲- علیسگوید: یکی از کنیزان رسول‌خداصمرتکب زنا شد، آن حضرتسبه من امر کردند او را تازیانه بزنم، وقتی که رفتم متوجه شدم تازه زایمان کرده است ترسیدم اگر او را تازیانه بزنم کشته شود. موضوع را به عرض حضرت رساندم فرمودند. خوب کاری کرده‌ای به او کاری نداشته باش تا بهبودی یابد. (روایت از مسلم).
علما میان دو حدیث فوق این‌گونه جمع قائل شده‌اند: اگر توقع بهبودی مریض می‌رفت به وی مهلت داده می‌شود تا بهبودی حاصل کند چنانچه در حدیث دوم آمده است و اگر از بهبودی او ناامید بودند به صورتی که در حدیث اول آمده او را تازیانه خواهند زد. (برگرفته از کتاب الروضه با کمی تصرف).
در کتاب بحر، اجماع را بر این حکم نقل کرده که به بکر مهلت، داده می‌شود تا شدت گرما و سرما و مریضی مرتفع شود، و اگر از آن مأیوس بودند با خوشه‌ای او را تازیانه خواهند زد. این، رأی اصحاب شافعی است.