۴۹- سجدۀ سهو
سجدۀ سهو به خاطر زیاد، یا کم کردن نماز، یا شک در آن است به دلیل قول رسول خداصکه فرمود: «هرگاه از روی فراموشی نماز را زیاد یا کم خواندید دو سجدۀ سهو انجام دهید». چون نماز دارای رکوع و سجود است به همین خاطر سجده‌ای مانند سجدۀ واجب برای جبران سهو مشروع گشته است، و تفاوتی میان فرض و سنت برای این سجده نیست.
۱- بنابراین، هرکس بر قیام یا قعود یا رکوع یا سجود سهواً بیفزاید باید برای آن، سجدۀ سهو ببرد.
۲- هرکس رکعتی را سهواً زیاد کند برای آن سجده ببرد
۳- هروقت در تعداد رکعات شک کردید که: مثلاً نماز چهار رکعتی را سه رکعت خوانده‌ای. یا چهار رکعت بنا را بر اقل بگذار و باقی مانده را بخوان و سجدۀ سهو انجام بده.
۴- هرگاه در رکعت دوم به یادت آمد که در رکعت اول فاتحه را نخوانده‌ای آن رکعت راملغی شده حساب و نمازت را کامل کن و در آخر آن دو سجدۀ سهو انجام بده.
۵- هرگاه بعد از قیام در رکعت دوم یادآور شدی که تشهد اول را نخوانده‌ای لازم است برای جبران آن دو سجدۀ سهو انجام بدهی.
۶- اگر فراموش کردی سورۀ بعد از فاتحه را بخوانی یا این که «سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ رَبَّنَا لَکَ الْحَمْدُ»را نگفتی، بعد از تشهد و قبل از سلام دو سجدۀ سهو انجام بده سپس سلام بده و نماز تو انشاءالله صحیح است.
محل سجدۀ سهو فقط بعد از تشهد اخیر و قبل از سلام است.