۱- تعریف آن
جمع وصیت، وصایا بر وزن هدایا بوده، و بر فعل وصیت کننده (موصی) و بر اموری اطلاق می‌شود که بدان وصیت می‌کند، و با مصدر مزید آن ایصاء است یک معنی دارد.
وصیت، در لغت از «وصيت الشیء وأوصيه»گرفته شده، و به معنی وصل کردن اموری در حیات خود به مابعد از مرگ است.
و در اصطلاح شرع، عهدی خاص و مربوط به بعد از مرگ بوده و گاهی تبرع با آن همگام می‌شود.
ازهری گوید: وصیت از «وصيت‌الشیء»با تخفیف و «أوصيه»هرگاه بخواهی آن را وصل کنید، گرفته شده و وجه تسمیۀ آن بدین خاطر است که میت می‌خواهد در حال حیات اموری را به ما بعد از مرگ مرتبط کند.
و با لغت‌های: «وصیه» با تشدید و «وصاه» با تخفیف و بدون همزه نیز خوانده می‌شود.
و وصیت در اصطلاح شرع بر زجر و توبیخ در مقابل منهیات و ترغیب بر انجام مأمورات نیز اطلاق می‌شود.