۴- خواب در حال خواندن نماز:
در حال ایستاده یا در حالت رکوع و سجود. در این مورد سه قول وجود دارد:
یکم: قول شافعی که گوید: وضو را باطل می‌کند.
به نظر من: اگر چه از عموم احادیثی که در مورد باطل شدن وضو، روایت شده‌اند. تخصیصی وارد نشده است با وجود این، قول شافعی/که گوید: باید محل حدث در حال خواب محکم به زمین چسبیده باشد، می‌تواند به عنوان یک قاعده، بیشتر مورد قبول واقع شود، زیرا محل حدث در حالات رکوع و سجود با زمین فاصله دارد.
دوم: قول ابوحنیفه است که گوید: وضو را باطل نمی‌کند، زیرا مذهب او بر این است که: خوابیدن در هیچ حالتی وضو را باطل نمی‌کند ولو این که زیاد باشد، به دلیل حدیثی که عبدالله ابن عباس بروایت کرده که: «رسول‌خداصاحیاناً در حال سجده به خواب می‌رفت و خرناسه می‌کشید و سپس بلند می‌شد و به نماز ادامه می‌داد، به او گفتم: شما خوابیدی و بعد از آن بدون وضو نماز خواندی؟ فرمود: وضو بر کسی است که بر پهلو بخوابد چون هرگاه بر پهلو خوابید مفاصل او شل می‌شود». (روایت از ابوداود).
سوم: ظاهر قول احمد بر این است که: در فرورفتگی مقعد و جمع شدن محل خروج حدث، در حالت قیام و قعود مساوی و مشابه به هم بوده و خوابیدن در این دو حالت موجب بطلان وضو نمی‌گردد و چه بسا خروج حدث در حالت ایستاده مشکل‌تر و بعیدتر به نظر می‌رسد، زیرا اگر خواب او عمیق و سنگین گردد بر زمین خواهد افتاد.
همچنین به خواب رفتن در حال سجده، و بر پهلو با هم مساوی بوده و خواب در هر دو حالت وضو را باطل می‌کند، چون در هر دو حال میان مقعد و زمین فاصله ایجاد شده و خروج حدث آسان می‌گردد.
باید گفت: هدف از تفصیل دادن این مسئلۀ فقهی، توضیح بیشتر برای خواهر مسلمان است تا در این باره ابهامی برای او باقی نماند.
بنابراین، أصح مذهب این است که خواب در نماز، وضو را می‌شکند و نماز را باطل می‌سازد و خوابیدن در حال سجده مشابه خوابیدن در حال خواب برپهلو بوده و نماز و وضو را باطل می‌کند، با این توضیح معلوم شد که رأی ما همان رأی شافعی/است.