۴- اجرت حضانت:
اجرت حضانت مانند اجرت رضاع است و مادر، مادام در نکاح پدر باقی باشد نمی‌تواند درخواست مزد کند، زیرا از نفقۀ زوجیت برخوردار است یا اگر در عده باشد نیز نفقۀ خود را دارد.
خداوند می‌فرماید:
﴿۞وَٱلۡوَٰلِدَٰتُ يُرۡضِعۡنَ أَوۡلَٰدَهُنَّ حَوۡلَيۡنِ كَامِلَيۡنِۖ لِمَنۡ أَرَادَ أَن يُتِمَّ ٱلرَّضَاعَةَۚ وَعَلَى ٱلۡمَوۡلُودِ لَهُۥ رِزۡقُهُنَّ وَكِسۡوَتُهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ﴾[البقرة: ۲۳۳].
«مادران (اعم از مطلقه و غیر مطلقه) دو سال تمام فرزندان خود را شیر می‌دهند هرگاه یکی از والدین یا هر دوی ایشان خواستار تکمیل دوران شیرخوارگی شوند، و بر آن کس که فرزند برای او متولد شده لازم است خوراک و پوشاک مادران را به گونه‌ای شایسته بپردازد».
آیۀ فوق، دلیل بر این است که مادام مادر در عقد و نکاح پدر بوده یا در عده باشد مستحق اجرت نیست.
اما بعد از انقضاء عده مستحق اجرت حضانت و رضاع است؛ به دلیل فرمودۀ خدای متعال که می‌فرماید:
﴿فَأَنفِقُواْ عَلَيۡهِنَّ حَتَّىٰ يَضَعۡنَ حَمۡلَهُنَّۚ فَإِنۡ أَرۡضَعۡنَ لَكُمۡ فَ‍َٔاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَأۡتَمِرُواْ بَيۡنَكُم بِمَعۡرُوفٖۖ وَإِن تَعَاسَرۡتُمۡ فَسَتُرۡضِعُ لَهُۥٓ أُخۡرَىٰ ٦﴾[الطلاق: ۶].
«خرج و نفقۀ ایشان را بپردازید تا زمانی که وضع حمل می‌کنند، اگر آنان فرزندان شما را شیر دهند مزدشان را به تمام و کمال بپردازید، با یکدیگر دربارۀ سرنوشت فرزندان، زیبا و پسندیده مشورت کنید، اگر هم برهمدیگر سخت گرفتید (و به توافق نرسیدید)، دایه‌ای شیر دادن به کودک مرد را بر عهده بگیرد».